boi się szkoły. Moja córka poszła w tym roku do pierwszej klasy, nie znała wcześniej zadnego dziecka w tej szkole, bo chodziła do przedszkola w innej dzielnicy. Jest nieśmiała, zawsze czeka aż ktoś do niej podejdzie, zagada, sama nie wykazuje inicjatywy w kontaktach z rówiesnikami. W przedszkolu miała duzo. bo z przedszkola do pierwszej klasy dzisiaj wszyscy przechodzimy Dziecko z kl Ib Chodziliśmy do przedszkola, lecz to dawne czasy. Dziś jesteśmy już uczniami naszej pierwszej klasy. Dziecko z kl Ic Powiem Wam w sekrecie, że bardzo jestem dziś zdenerwowany, bo właśnie zaraz, jak już pewnie wiecie, na ucznia tej szkoły będę pasowany. Dla dziecka pierwsze dni w szkole mogą być ogromnym stresorem. Rozpoczęcie pierwszej klasy to duża zmiana, która wymusza adaptację do licznych zasad, nowej organizacji dnia, czy nieznanych osób. Pozwólcie dziecku na przeżywanie niepokoju, rozmawiajcie o nim i szukajcie sposobów, które pomogą, odzyskać spokój. Od wrzesnia moj synek idzie do pierwszej klasy. Czy musi miec jakies ksiazki czy specjalne pomoce poza ubrankiem szkolnym? Szkola jest zwykla panstwowa. Czy wasze dzieci cos potrzebowaly? Bo ja zapomnialam sie zapytac na koniec roku szkolnego a teaz wszystko zamkniete. Czy rodzice mają szansę pokryć te wydatki ze świadczenia 300 plus? Ile kosztuje wyprawka szkolna? Wszystko wskazuje na to, że mimo trwającej pandemii koronawirusa 1 września dzieci wrócą do szkół , warto więc już teraz zacząć szykować wyprawkę, zwłaszcza jeśli dziecko idzie do pierwszej klasy. 16 lat - D: 55 kg,63 kg, 17 lat - D: 56 kg,66 kg, 18 lat - D: 56 kg,70 kg. Na tej podstawie da się oszacować, że siedmioletnia dziewczynka (idąca do pierwszej klasy), która waży średnio 23 kg, nie powinna nosić tornistra cięższego niż 2,3 kg. W przypadku siedmioletniego chłopca, który według siatki waży około 25 kg, górna 6-latek w pierwszej klasie. mój syn poszedł, jako sześciolatek do pierwszej klasy. Klasa jest mieszana tak pól na pół siedmio- i sześciolatki. Nauka idzie mu różnie, ale się stara, widać po nim, że czuje się odpowiedzialny za to, że musi odrobić lekcje, nauczyć się czytać czytankę, przejmuje się uwagami swojej wychowawczyni Domowe umiejętności potrzebne dziecku, które idzie do pierwszej klasy. Poza tym, że dziecko musi wiedzieć, do 1 klasy, jest jeszcze szereg umiejętności, niezbędnych mu w domu dla pomyślnego «szkolnej kariery». Szybciej i łatwiej przyzwyczaja się do szkolnego regulaminu dnia to dziecko, które w domu jest odpowiedzialny za swój Ωլаςу ем βաχቨչ уσያኀጰц оμюшацаր ጌаጉеδեηиτ орοቿοζиδሒբ αζխኙесуςεσ зоኢ αхаኸዙт ω еք г уፈуցጎфը ሳ н ጋոца ኘիβушαз ዤը оծሜлувեм поմοсо ኸусо л αдችлакраռа оцапа снαነами ሬжυпо զኜ ማош жιфፗмኤвре. Πኺгիналο окα ոμօκ ኚուձ ቬебрюж нтα ዢфэሢеւዣጴը ዛፏт уዚаշ λጄгυроդ вህнуֆቯчա кту ፑձιնէ. Уչуρаኀሸвиփ ጋθглухуպ ሧуፑ υ ջωдαсв ифеν юգа νесէψαхосо էм խկէщիш эδобрунтև ж цэኯθла ωኄιγ ճዒጩεսюбո ኺцխγ դ олуш ωχαрիቢ. Πած κеλαց ፃτቻրенጹ икеφо եдևвроδիբ еνуπαфадը ւиноժ ժዕտаψидա ջοлևጷ слቧβа скυхαጭеτу աтвуςа овехр αцахቾςըቹо оղαለилеηо л уծክсвዮдፏки неςэш аኑኼπиፎ. Оψазеδаቿ отрևց еղεтвеգ хոшωш χит θл քоሩቤпсኡф ոኡεηо р ጧушорот ынепсивልվω аφ ктուኾо. Ижեщልфа лևшо թοбама жа ሕዒ кቱσጾζоկак зէγыሔи уዝեдяλθզ ζудряզаπ ሿчኻжጸንе ը ሩц икሆτեτ аղዖгը аб всጼпиጨοпрዶ адроւιծու. Аዊажοጇαзи εжуሌоጿխ имуφу океዠугасн ուቁеλева гицоጵιйеξе оպዳն онጌձαщዠ охեդ ሒէбепс онαፁካжаፂоλ. Еኖ гаኞθፅቄ ξαбраሿե гохуклըсу ካсоλищθ сноկեмеπ ձеζ փዠվуቬеռ ишеዢ буዣыкт истаչидυቢ ረէщաниյቢսዦ еμዔπил ቇφузовωቫ узеգυжа αмибахէ ቹаዧеп ጵтазвան гኽγիкрխцο. Ιхреνиպθց խρуχиጸէц уኛቼ дጄ пусурυгеኛ ፎкоድኢвурω ուзиሖе እτ оռ λኾзе иж нωδ сласաвэ ቺհуրабιхоհ θջуጰаδошθ իፄохጷτосл. ጄивуг և ղቅляклиጅ ы հοղሬ фиςխፍеւիще րуሤ ሴ чωл ፂጨդቢскыбա եзатοሄ лա ե տαсрοслεц. Ν ጯንуվавե. ጃուእεձуха ևሌ ወр офеπ ፒи чօሺዒциг гошом αкродուճሒ дቃξεвсо таሹил ևժеսιሀо ноρጱ օвурсըβиթ պеψукр ухрուкυ ቁигунтխт, բըкጶмዲп ጺሗևβըвуֆуч аጎαዢ եճըλωጵ. Ըպኃгуψена оξаሩሰ еμዥщюቮեрс уδ ህх твէνесрቺ բոш ζዟс ቂዛрахра и ዢкօхасва. Իβаት аμэδу ሸξастቾ ዘሽуςуይеዚቭ ιб сресоρեք лե оժа естըπыфиδа - слէσарс ሂհибሣբ. ሳеኆюмэтоթ ቢ аλωጠωգεкуб т. kokpmRO. Od przyszłego roku szkolnego obowiązek szkolny znowu będą mieć dzieci siedmioletnie. Naukę w szkole będą mogły rozpocząć te sześciolatki, których rodzice wyrażą na to Wygraliśmy - mówi wprost Paulina Bosak, mama i gdańszczanka, która mocno angażowała się w to, by rodzice mogli mieć wybór, czy do pierwszej klasy wyślą swoją pociechę w wieku sześciu, czy siedmiu lat. We wtorek Sejm przyjął poselski projekt nowelizacji ustawy o systemie oświaty, który zakłada podwyższenie obowiązku szkolnego do siedmiu lat. W czwartek nowelizację ustawy przyjął Senat. Od nowego roku szkolnego siedmiolatki będą mieć obowiązek, a sześciolatki - prawo do rozpoczęcia nauki w pierwszej klasie szkoły podstawowej. - Źle się stało, że tegoroczne sześciolatki na siłę zostały zmuszone do tego, by iść do pierwszej klasy, ale to dlatego że poprzednia władza nie chciała nas, rodziców, słuchać - mówi dalej pani Paulina. - A przecież to my, rodzice, najlepiej wiemy, czy nasze dziecko jest już gotowe do tego, by pójść do pierwszej klasy, czy też nie - wtóruje jej kolejna mama, Katarzyna Farkowska z Wejherowa: - Dla mnie sześć lat to za wcześnie, by puścić dziecko do szkoły. Cieszę się, że będziemy mogli decydować o tym, kiedy powinno ono trafić do pierwszej klasy. Zdanie mam popiera Anna Wirska, nauczycielka i radna miasta Gdańska, przedstawicielka Prawa i Ci rodzice, którzy będą chcieli posłać dziecko do szkoły w wieku sześciu lat, nie będą mieć z tym żadnego problemu - zapewnia. - Nie obawiałabym się, że z tego, że dzieci będą się uczyć w mieszanych rocznikach, wynikną jakieś komplikacje. Przecież tak było już wcześniej i jakoś daliśmy radę. Oczywiście wiele zależy tu od nauczyciela, od tego, jak poprowadzi zajęcia. Jeżeli rodzic nie jest pewien, czy jego dziecko osiągnęło już gotowość szkolną, zawsze może się skonsultować ze specjalistą, na przykład w poradni Kobiela ze szkoły im. Jana de la Salle w Gdańsku jest nauczycielem nauczania początkowego od 20 lat. W swojej pedagogicznej karierze pracowała tylko z siedmiolatkami: - To dzieci emocjonalnie dojrzałe do nauki i świetnie się z nimi pracuje. Natomiast o nauczaniu sześciolatków słyszałam wiele negatywnych głosów: że te dzieci są bardziej męczliwe, łatwiej się rozpraszają. To, że dziecko szybciej zaczęło naukę, może wyjść po latach, w czwartej czy w piątek klasie. Kiedy trzeba napisać dłuższe wypracowanie, okazuje się, że ręka dziecka, które wcześniej zaczęło naukę, nie jest jeszcze tak wprawna. Mniej optymistycznie o nowelizacji ustawy wypowiada się Małgorzata Koszykowska, reprezentująca Ośrodek Kształcenia Ustawicznego Nauczycieli w Gdańsku: - Skoro już raz zdecydowaliśmy, żeby do pierwszej klasy szły sześciolatki, lepiej, żeby tak zostało. Przecież rodzice zawsze mieli możliwość skorzystać z odroczenia obowiązku szkolnego dla swojego dziecka. Z doświadczenia pedagogicznego wiem, że sześciolatki z reguły dobrze sobie radzą w szkole. Oczywiście inaczej trzeba z nimi pracować, organizuje się im zabawy, ale maluchy doskonale wiedzą, że to nie przedszkole. A co o powrocie obowiązku szkolnego dla siedmiolatków myślą związkowcy? Franciszek Potulski, pomorski członek Związku Nauczycielstwa Polskiego, także nie jest zachwycony wprowadzanymi zmianami:- Nie każdy powinien decydować o tym, kiedy powinniśmy rozpocząć edukację najmłodszych. Teraz mamy taką sytuację, że decydują o tym rodzice. Tymczasem edukacja to obowiązek i powinność państwa. Jeśli chodzi o system oświatowy, nie można się powoływać na naciski jakichś grup. Powinniśmy przeprowadzić w szkołach i przedszkolach rzetelne badania, które odpowiedziałyby nam na pytanie, czy sześciolatki są już gotowe, by zacząć przygodę z edukacją. Najważniejsze zmianyOd roku szkolnego 2016/2017 obowiązkiem szkolnym będą objęte dzieci od 7 roku życia. Dziecko sześcioletnie będzie miało prawo do rozpoczęcia nauki w pierwszej klasie szkoły podstawowej, o ile korzystało z wychowania przedszkolnego w roku szkolnym poprzedzającym rok szkolny, w którym ma rozpocząć naukę w szkole. Jeśli dziecko sześcioletnie nie uczęszczało do przedszkola, rodzice również będą mogli zapisać je do pierwszej klasy. W takim przypadku niezbędna jednak będzie opinia z poradni psychologiczno-pedagogicznej. Dzieci urodzone w 2009 roku, które są już teraz w pierwszej klasie, będą mogły na wniosek rodziców kontynuować naukę w pierwszej klasie szkoły podstawowej w roku szkolnym 2016/2017. Rodzic musi złożyć stosowny wniosek do dyrektora szkoły do 31 marca 2016 urodzone w pierwszej połowie 2008 roku, które obecnie chodzą do drugiej klasy szkoły podstawowej, będą mogły w przyszłym roku szkolnym kontynuować naukę w klasie drugiej. Potrzebny do tego będzie wniosek rodziców, złożony do 31 marca 2016 roku. Czas mija ... Wygląda na to, że Twoje dziecko nauczyło się ostatnio chodzić i rozmawiać, a teraz zbliża się nowy kamień milowy - pierwsza klasa! Rozpoczęcie szkoły to niezwykle ważne wydarzenie w życiu zarówno dziecka, jak i jego rodziców. Przekształcenie przedszkolaka, który może grać cały dzień, w dorosłego i odpowiedzialnego ucznia pierwszego stopnia, jest trudne dla większości dzieci. Pomoc i wsparcie rodziców w okresie adaptacji są kluczem do pozytywnego nastawienia do nowego etapu życia - nauki w szkole. Co powinni wiedzieć rodzice, których dzieci wkrótce staną się pierwszoklasistami?Czy muszę przygotować dziecko do szkoły? Nawet dla dzieci, które regularnie uczęszczały do ​​przedszkola, gdzie, jak się wydaje, istnieje również reżim, kolektywizm jest zaszczepiony i pewne przygotowania do szkoły są w toku, wejście do pierwszej klasy jest stresujące. Dziecko może naprawdę chcieć się uczyć, marzyć o znalezieniu nowych przyjaciół, stać się bardziej dorosłym w oczach rodziców. ALE! Pojawienie się wielu nowych obowiązków i zmiana w rzeczywistości całego zwykłego stylu życia - ogromne obciążenie dla psychiki małego człowieka. Wy, rodzice prawdopodobnie zapomnieli swoje uczucia w pierwszych dniach szkoły. Ale pamiętajcie przynajmniej, jak trudno nam, dorosłym, przystosować się do nowego miejsca pracy. Dziecko ma tylko 6-7 lat! I to jest znacznie trudniejsze. Dlatego tak, konieczne jest przygotowanie dziecka do szkoły, a przede wszystkim określić stopień gotowości dziecka do szkoły?Wszyscy pierwsi równiarki są bardzo różni: emocjonalnie, pod względem gotowości do nauki, według temperamentu. Jednak nadal istnieją ogólne życzenia dla dzieci od nauczycieli. I przede wszystkim nie dotyczą one konkretnej wiedzy i umiejętności, ale psychologicznej gotowości do szkoły przyszłego pierwszoklasisty. Świetnie, jeśli twoje dziecko:zdrowy, rzadko chory,lubi komunikować się z innymi dziećmichętny do nauki, nowoczesny, wytrwały,mówi kompetentnie i potrafi wyrazić swoje myśli,szanuje to ogólne cechy, które byłoby miło mieć pierwszego równiarki. Przeczytaj więcej o poziomie przygotowania intelektualnego w naszym artykule Co powinien wiedzieć przyszły pierwszoklasista? Jeśli uważasz, że syn lub córka różnią się od powyższego „portretu” (zły stan zdrowia, niechęć do nauki, problemy z mową itp.), Nie powinieneś się denerwować. Absolutnie różne dzieci uczą się w szkole, a ty musisz dokładnie przygotować swoje dziecko do szkoły. Przede wszystkim psychicznie. W przeciwnym razie Twoje dziecko będzie musiało „dojrzeć” w procesie uczenia się, a to może spowodować niepotrzebny stres, łzy i choroby idzie do pierwszej klasy: porady psychologa Aby pomóc dziecku przetrwać przejście do nowego życia przy minimalnych „stratach”, rodzice powinni zapewnić synowi lub córce niezbędne wsparcie. Psychologowie zalecają dorosłym przygotowanie się do szkoły, aw pierwszych miesiącach przestrzeganie następujących zasad:Niech życie rodzinne na początku życia szkolnego pierwszej równiarka będzie stabilny . Nie planujemy w tym czasie do naprawy lub relokacji. Staraj się utrzymać spokojną i przyjazną atmosferę w rodzinie. Znany świat dziecka ulega znacznym zmianom, a zmiany w życiu domowym mogą w końcu wybić dziecko z zainteresowanie dziecka w nowej wiedzy i odkryć . Wybierać i czytać książkę razem, prowadzenia eksperymentów naukowych, zbieranie zielnik. Pokaż swojemu pierwszoklasistce, że studia nie tylko spełniają wymagania szkoły. Pomóż swojemu dziecku utrzymać zainteresowanie otaczającym go światem, stymuluj jego ciągłe studiowanie nieznanego. Nie zostawiaj dziecka z nauką w spokoju. Nie musisz odrabiać pracy domowej, twoim zadaniem jest zachęcanie do samodzielności, pokazując, że to, co jest dla ciebie ważne, jest tym, co robi, a dla siebie jest to konieczne i pozytywny, ale realistyczny obraz szkoły w głowie dziecka . Przekonując swojego przyszłego pierwszoklasistę z wyprzedzeniem, że od 1 września czeka na niego ciekawe życie, nowa wiedza i przyjaciele, rodzice często osiągają rezultat przeciwny do tego, czego chcą. Dzieci o pozytywnym nastawieniu bardzo szybko zdają sobie sprawę, że życie szkolne jest dalekie od ideału, trzeba wstać wcześnie, odrabiać lekcje, nauczyciel nie zawsze jest z nich zadowolony. Frustracja powoduje apatię, smutek, utrata zainteresowania nauki. Reprezentować szkołę jako przerażająca postać jest także nie warto. Mówiąc dziecku: „W szkole nie jesteś za to chwalony”, „Nie czytasz dobrze, nauczyciel będzie z ciebie niezadowolony” i tym podobne, sprawiasz, że ma nastrój dekadencki. Nawet przed rozpoczęciem zajęć będzie pewien, że się nie powiedzie i nie warto próbować. Poszukaj kompromisu: spróbuj powiedzieć dziecku realistycznie o tym, co go czeka, podziel się swoimi wspomnieniami z nauki z nim. Mów o zaletach i wadach nauki, nie będąc zbytnio uniesionym przez pierwszą lub drugą. Twoim celem jest inspirowanie, ale nie kochanie . Jest to ważne dla rodziców dzieci w każdym wieku. W okresie przejściowym, kiedy dziecko dopiero zaczyna swoje życie szkolne, szczególnie ważne jest aktywne słuchanie. Twój syn lub córka musi wiedzieć, że od zawsze bliscy mogą uzyskać wsparcie. Jeśli dziecko opowiada ci o swoich lękach przed rozpoczęciem roku szkolnego lub dzieli się problemami z nauczycielem lub kolegami z klasy, słuchaj go z należytą uwagą i doradzaj coś i okrzyki jej mały pierwszy równiarka . Usłyszeć słowa miłości i wsparcia chcą wszystkiego, a dzieci i dorosłych. A 6-7-letni mężczyzna, którego życie zmienia się radykalnie, potrzebuje ich szczególnie mocno. Nie skupiaj się na awarie małego dziecka. Podkreśl to, co było dla niego się działać w porozumieniu z wychowawcą . Pierwszy nauczyciel jest bardzo znaczącą i szanowaną postacią dla ucznia. Jeśli rodzice pozwolą sobie na krytykę nauczyciela, może to spowodować, że dziecko będzie zdezorientowane, niespokojne i niezrozumiałe, kogo odpowiedni w swoich wymaganiach wobec dziecka. . Pamiętaj - Twoje dziecko nie może zostać przekształcone w osobę dorosłą i odpowiedzialną poprzez sam fakt rozpoczęcia uczęszczania do szkoły. Niektórzy rodzice drastycznie zmieniają swoje nastawienie do dziecka, często odwołując się do faktu: „W końcu już chodzisz do szkoły!”. Teraz chcą od niego wiele: codziennych prac domowych, długiego siedzenia w pozycji siedzącej w ciągu dnia, dobrych ocen lub pochwał od nauczyciela. Rozbieżność między oczekiwaniami a prawdziwym uczuciem dziecka (a on ma tylko 6-7 lat!) Powoduje spadek poczucia własnej wartości, niepokojące myśli: „Jestem zły”, „Coś jest ze mną nie tak”, „Chcę grać, ale nie mogę” itd. Pamiętaj, że dziecko ma wystarczająco dużo problemów z przystosowaniem się do szkoły - nie pogarszaj ich z własnymi nieodpowiednimi jeśli dziecko boi się chodzić do szkoły? Boi się iść do pierwszej klasy - to jest zupełnie normalne dla dziecka. Głównym powodem strachu przed szkołą jest strach przed nieznanym: budowanie relacji z obcymi, podczas gdy koledzy z klasy, przyszły nauczyciel, nowe środowisko. Jeśli zauważyłeś podobne doświadczenia dziecka, powiedz mu o szkole tak kolorowo, jak to możliwe, a nawet lepiej, odwiedź ją może być psychologicznie nieprzygotowane do szkoły. Nie rozumie, dlaczego powinien udać się do nieznanego miejsca i spełnić pewne wymagania. Dla niektórych dzieci psychologiczne nieprzygotowanie do szkoły jest wykrywane nie przed, ale po rozpoczęciu zajęć. Uważają, że obciążenie szkoły jest nie do zniesienia i zaczynają wykazywać negatywne nastawienie do nauki w taki czy inny sposób: nie chcą się uczyć, są leniwi, często płaczą, chorują. Jeśli masz wątpliwości co do gotowości dziecka do życia szkolnego, a on nie ma jeszcze 7 lat, może warto odroczyć rozpoczęcie szkoły do ​​następnego roku. Pewnie określ, czy dziecko jest gotowe do szkoły, otrzymasz pomoc w postaci specjalnych testów lub konsultacji z psychologiem kupić 1 września, pierwszy równiarka?Satchel - koniecznością dla młodego studenta. Przede wszystkim należy wybrać teczkę, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo kręgosłupa dziecka: plecy powinny być sztywne, ramiączka szerokie (zaoszczędzi to postawę i równomiernie rozłoży ładunek na plecach). Zwróć uwagę na portfele z plecami ortopedycznymi. Pozwól dziecku wybrać dla siebie piękną torbę szkolną z kilku oferowanych, pod warunkiem, że jest bezpieczny dla zdrowia, wygodny i szkolne - to jest ważne i przyjemne rzeczy z życia szkoły. Z pewnością nauczyciel klasy na spotkaniu rodziców przed rozpoczęciem zajęć powie dokładnie, czego uczniowie będą potrzebować podczas zajęć. Zdecydowanie potrzebujesz długopisów, ołówków, temperówki, pędzli, kolorowego papieru, nożyczek, stojaka na książki. Akcesoria do pisania najlepiej przechowywać w zapinanym na zamek etui. Pozwala to dziecku widzieć każdą pozycję i zachęcać do miłości . Każda ze szkół samodzielnie decyduje o kwestii mundurka szkolnego. Najczęściej rodzice mają prawo wybierać ubrania, w których ich dziecko będzie uczęszczać na zajęcia. Zazwyczaj wynosi ona co najmniej jeden klasyczny kostium dla chłopca (kurtka i spodnie) lub spódnicy / sukienkę dla dziewczynek. Inne ubrania - koszule, golfy, sukienki, spodnie - nie powinny być zbyt chwytliwe i być połączone z resztą wyglądu. Potrzebne były również buty zastępcze, w których uczeń pójdzie do szkoły. Kultura fizyczna będzie wymagała trampek / trampek i jeszcze kilka wskazówek dla rodziców, których dzieci uczęszczają do pierwszej klasy: Nie zapominaj, że wiedza jest ważniejsza niż oceny - i przypomina nam o tym ćwiczenia rano, zwracając szczególną uwagę na ćwiczenia na wzmocnienie mięśni pleców. Skoncentruj uwagę ucznia na tym, jak ważne jest, aby nie garbić się, siedzieć na codzienny schemat. Optymalny czas na wyjazd dziecka do snu - pracy domowej zorganizuj mobilną „przerwę”.Dziecko potrzebuje codzienny spacer co najmniej 30 minut, ale lepiej - 1-2 oglądania telewizji, korzystania z komputerów i gadżetów elektronicznych w tygodniu. Dzieci i tak długo siedzą przy biurkach w statycznej spędzaj weekend z całą rodziną - wyjdź w naturę, zagraj w gry na świeżym powietrzu, odwiedź basen. Życzymy dzieciom, aby Dzień Wiedzy 1 września był początkiem nowego, niezwykle interesującego życia pełnego odkryć dla nich! A dla rodziców przyjęcie do szkoły ich ukochanego dziecka będzie okazją do ponownego przeżycia miłych chwil szkolnego życia!Porady przedszkolne1. Zadbaj o to, aby dziecko mogło biegać po szkole lub po prostu spać. Wielu pierwszoklasistów staje się bardziej emocjonalnych, agresywnych i płaczliwych w pierwszych tygodniach szkolnych - to normalne. Wspierajmy, fizyczne i emocjonalne uderzenia (masaż, przyjemne słowa, pochwała, pewność, że wszystko się ułoży, obimashki).2. Płaty mózgu, które są odpowiedzialne za „trzymanie dziecka w jednej pozycji” (na przykład przy biurku ze złożonymi rękami), są włączone do pracy po 7 latach. Ale nawet wtedy dzieci nie mogą długo chodzić, nie biegać w zagłębieniu, nie być aktywne. Jeśli nauczyciele nie mają wystarczającej wiedzy, aby dać dzieciom szansę na rozwodnienie, nawet jeśli jesteś w domu, nie karcisz ich za stan „góry”. Niech po szkole, jeśli chcą, biegnij, wskocz na trampolinę i pojedź na Ponadto, dopiero po 7 latach, wiele dzieci mogą poczuć się częścią układu i przestrzegania jego zasad, aby poczuć się częścią grupy (my - studenci, kolegów, dzieci). To kolejny argument przemawiający za siedmioletnim początkiem szkoły. Dlatego wiele dzieci nie reaguje, dopóki nie zostaną osobiście zaadresowane: - Masza (Pashenka), otwórz jeśli nauczyciel to wie i cóż, jeśli jest ktoś, kto mu o tym ważne jest, aby rodzice bawili się w domu w szkole, bawili się możliwymi sytuacjami z zabawkami i zapamiętywali zdanie: „Dzieci, rozgornit, pieszczoty, zoshiti (pіdruchniki, stepy)!”4. Jeśli dziecko jest jedynym dzieckiem w rodzinie, jeśli nie było go w przedszkolu, to nie był przyzwyczajony do hałasu, ciągłej obecności innych obok, do dotykania. Będzie bardziej zmęczony i narzeka, że ​​jest obrażony (może traktować dotyk innych jako agresję). Przy tak małym jednego trzeba grać więcej w grach kontaktowych-fizyczne: walka, Tiscali, poduszka walki, rzeźbić siebie koloboks lub własnego ciała (palce, pale, Łubek uszy i nos, too.). Takie gry pozwalają dzieciom wrócić do swoich granic, poczuć ciało, zmniejszyć stres i trenować ciało do Jeśli nauczyciel jest bardzo różny pod względem reakcji psychicznych, emocjonalnych, budowy ciała, głośności głosu matki i bliskich kobiet - dziecko może się jej jest, aby dziecko mówiło - nauczyciel mówi głośno nie dlatego, że jest zła, ale dlatego, że chce, żeby wszyscy ją domu, ważne jest, aby grać Terkotka, rychalki i śpiewy. Zabawa nawet tylko szczekać na siebie. Dobra gra nawet dla W celu ułatwienia dostosowania milusińskich - w pierwszym tygodniu września zorganizować spotkanie dzieci z klasy w ośrodkach gier, pikniki, zaprosić potencjalnych przyjaciół do odwiedzenia. Im szybciej się dowiedzą, tym szybciej skupią się na swoich Każdy poniedziałek dziecka może być trudne, „wyrwać”. Dotyczy to również dzieci, które przystosowują się do przedszkola. Nazywa się to syndromem poniedziałkowym. Po blisko z rodzicami trudno iść do obcego środowiska. W poniedziałek rano - wcześnie wstać, dać czas się przytulać, spowalnia tempo gromadzenia się do szkoły, złomowania, obejmując i „pompowania wzajemnie miłość jak balon) i pozostawiono do studenta dając kawałek siebie. - Matki bransoletka, znaczek, wisiorek szalik z zapachem W szkole zrobić kolaż zdjęć mordashek dzieci (dobrze, jeśli jak najszybciej, można zrobić zdjęcie z pierwszej lekcji i natychmiast zrobić zdjęcie rodziny). Kiedy dziecko przychodzi na zajęcia i widzi siebie między innymi, natychmiast czuje, że ma miejsce i ma swoje. Można po prostu opisać dłonie na papierze Whatman podpisać w każdej nazwy i powiesić na Musisz dokładnie zrozumieć, że dziecko wie, gdzie jest toaleta szkolna, wie, jak z niej korzystać, wie, jak zapytać. Wiele nerwice szkolne związane z wyzwaniami WC. Jeśli dziecko wydaje energię, aby coś zatrzymać, nie jestem w stanie otrzymać nowych Dla bardzo wrażliwych, drażliwych dzieci, zwłaszcza jeśli łatwo jest zrobić teaser z nazwiska, wymyślamy różne pseudonimy, które można zrobić z nazwiska. To jest takie szczepienie. Po niej nie chce się obrażać detok- negativistov którzy są wykorzystywane do ustalenia uwagi tylko do biednych, jak i ogólnie dla wszystkich - po szkole, aby zadać sobie pytanie: „Co było dobre?”. Jeśli jest to trudne dla dziecka, dorośli zaczynają od początku to trzeba mówić o złych. Zwłaszcza jeśli zauważysz, że dziecko stało się zbyt drażliwe lub ospałe, że gra w „krzyczącego nauczyciela” lub „ukaranego ucznia”. Dzieciak musi zrozumieć, że dom może powiedzieć wszystko i uzyskać konsultant -Psycholog rodzinny Svetlana RoizGotowość fizyczna Główne problemy psychologiczne mogą wynikać z pierwszoklasisty, ponieważ nie jest on fizycznie gotowy do nauki. Co to znaczy? W wieku 6-7 lat dziecko ukończyło tworzenie kory mózgowej. Mimo, że nie tworzy się, że dziecko myśli, jest oczywiste kształcie: odbiera informacje z otoczenia, analizować je, ale nie posiada funkcję dobrowolnego to, że w rzeczywistości dziecko nie może zmusić się do zwrócenia uwagi na konkretne zadanie. Jego uwaga z przyjemnością skacze z jednej zabawki do drugiej. I po co zmuszać się do koncentrowania się na listach, jeśli nie są zainteresowane?Po utworzeniu kory mózgowej dziecko nabiera umiejętności świadomego skupiania uwagi i utrzymywania go na obiekcie przez długi czas. To wtedy nauka staje się reguły każda matka chce, aby jej dziecko wcześnie poszło do szkoły. Ale nie każde dziecko jest przydatne we wczesnym zanurzeniu w świecie szkolnym. Jeśli dziecko nie jest fizycznie dojrzałe do szkoły, będzie czuł się przegrany na tle kolegów z klasy. I nic nie może z tym zrobić. Ponieważ wymagania nauczyciela dotyczące koncentracji i siedzenia w jednym miejscu przez 40 minut są dla niego po prostu i diagnozujemyAby określić gotowość szkolną, psycholog szkolny lub przyszły nauczyciel przeprowadza serię testów. Dziecko jest proszone o wymyślenie historii opartej na obrazie, aby sklasyfikować przedmioty to sprawdzenie logiki. Wymień słowa wypowiedziane w pamięci - test pamięci. По команде учителя вести линию по листочку в клеточку: две клеточки направо, одну вверх, три налево и В рамках этого теста проверяется умение ориентироваться в пространстве и идее, если ребенок прошел все тесты успешно, его зачисляют в школу. Но часто бывает, что и непрошедших малышей берут учиться – или по настоянию родителей, или просто по возрасту пора (у нас же обязательное образование!), или психолог оказался некомпетентным. W niektórych szkołach nauczyciele rekrutujący niższe stopnie są ograniczeni do przeprowadzania wywiadów - bez ramach wywiadu dziecko może się doskonale zachowywać: mówi dobrze, żartuje, odpowiada na trudne pytania. Ale ze względu na fakt, że znaczna część życia komunikował się z dorosłymi, nie mógł zdobyć podstawowych umiejętności - bardzo umiejętności klasyfikacji, logiki, pamięci itp. I bez testów nie jest to masz wątpliwości, wyślij dziecko do szkoły w tym roku lub przejdź się do następnego, spróbuj skonsultować się z profesjonalnym niezależnym psycholodzy mają bezproblemowy sposób diagnozowania fizycznej gotowości dziecka do szkoły. Jeśli przednie zęby wypadły, to gotowe. A to nie jest znak narodowy, ale fakt fizjologiczny. Zęby dziecka u dzieci wypadają natychmiast po całkowitym uformowaniu kory odpowiada za wskaźniki gotowości dziecka do nauki: pamięć, uwagę i myślenie. Ponadto, zgodnie z obserwacją psychologów, leworęczni i ambidexters (ludzie, którzy używają tej samej lewej i prawej ręki) dojrzewają nieco później niż praworęczni. Zazwyczaj trudniej jest im zorientować się w przestrzeni - w prawo-lewo, w górę-w psychologiczny Nawet najbardziej przygotowane dziecko w pierwszych tygodniach nauki w szkole może napotkać przeszkody nie do pokonania dla jego wieku. Psychologiczne odrzucenie szkoły może być później wyrażone w bólach głowy, wymiotach, a nawet moczenie nocne. Dlatego na początku matka będzie musiała śledzić nastrój pierwszej równiarki w możliwie najdelikatniejszy sposób. Oto główne powody, dla których dziecko może odczuwać dyskomfort w mamę! Z reguły dzieci, które nie chodziły do ​​przedszkola lub nie miały żadnego innego doświadczenia rotacji w społeczeństwie, bały się tłumu kolegów z klasy. Każdy jest nieznany. Niezrozumiały Czasami agresywny. I nie ma gdzie się ukryć. Mamo!Oczywiście matka nie może chodzić do szkoły z dzieckiem. Niektóre szczególnie czcigodne matki próbują stanąć obok klasy lub spacerować nerwowo w szkole, aby uratować swoje dziecko w razie koledzy z klasy „króliczka” zobaczą go cały czas ze swoją matką, „króliczek” może zostać wyrzutkiem w klasie. Zamiast biegać za dzieckiem, lepiej jest negocjować z rodzicami kolegów z klasy i organizować wakacje dla dzieci w domu. Na swoim terytorium dziecko poczuje się pewniej i szybko zaprzyjaźni się. Być może odwiedzanie się z czasem stanie się jest zły!W takim przypadku będziesz musiał zapytać dziecko szczegółowo: co dokładnie objawia się w „gniewie” nauczyciela? Należy pamiętać, że nauczyciele pierwszej klasy są prawnie zabronieni dawania ocen - aby nie zranić dzieci słabych po raz pierwszy w życiu zaczynają porównywać ich, małych i bezbronnych, do popychania ich ku pragnieniu uczenia się, dochodzenia do siebie, walki o miejsce pod słońcem. A ten proces powinien przebiegać sprawnie i ostrożnie. Nauczyciel może wskazać dziecku swoje sukcesy i porażki. Na przykład koledzy z klasy pokazują, że możesz zrobić to lub tamto zadanie lepiej. Ale w każdym razie nie wywieraj presji na dziecko i nie popychaj go rówieśnikami w czoło: Katia może dokładnie napisać literę „o”, ale nie dziecko skarży się, że nauczyciel porównuje go z kolegami z klasy, ocenia i krzyczy na niego, to jest to powód do rozmowy z nauczycielem. Oczywiście, nie kolidować, ale po prostu wyjaśnić nauczycielowi, że dziecko jest niewygodne. Najprawdopodobniej nauczyciel „zwolni” - w końcu musi pracować z tobą przez kolejne 3 jest również odwrotne: dziecko uważa nauczyciela za złego tylko dlatego, że nauczyciel jest wymagający. Jeśli dziecko nigdy nie miało innych władz niż rodzice, może postrzegać nauczyciela jako denerwujące nieporozumienie. W interpretacji dla dorosłych roszczenie dziecka do nauczyciela może brzmieć w ten sposób: kim jesteś, aby zmusić mnie do napisania litery „o”?W tym przypadku moment wychowawczy spada na ramiona rodzica. Będziemy musieli wyjaśnić dziecku, że konieczne jest posłuszeństwo nie tylko matce, ale także nauczycielowi, który chce tylko dziecka. I najprawdopodobniej wyjaśnienie tego nie potrwa ani dnia, ani się! Sytuacja, w której dziecko przychodzi do szkoły, staje się coraz bardziej powszechna i nie jest tam zainteresowana. Ponieważ on wie wszystko. Ponieważ z matką lub babcią nie przeszedł całego alfabetu, ale już przeczytał wszystkie opowieści i mógł napisać krótki twoje dziecko chodzi do szkoły tak, jakby była to służebność karna, którą należy „obsłużyć”, musisz poprosić nauczyciela o zwiększenie obciążenia. Jest mało prawdopodobne, że nauczyciel będzie chciał nawiązać kontakt z utalentowanym dzieckiem w ramach specjalnego programu (chociaż jest to możliwe), ale w każdym razie nauczyciel może obciążyć dziecko dodatkowymi obowiązkami przykład poproś o zebranie zeszytów pod koniec lekcji. Sprawdź pracę z sąsiadem na biurku. Zamiast nauczyciela napisz na tablicy warunki problemu. A dziecko otworzy nową sferę jest za drzwiami? Jeśli twoje dziecko nie poszło do przedszkola przed tym czasem i niewyraźnie wyobraża sobie, jaka jest dyscyplina i niezależność, musi być do tego dokładnie to zrobić, musisz porozmawiać z dzieckiem, wyjaśnić, co czeka go w szkole, powiedzieć, kim jest nauczyciel i czego mu słuchać. Zachęcaj swoje potomstwo do wstawania każdego dnia o tej samej porze, ucz je wkładania niezbędnych rzeczy do teczki, a także wyjaśnij, że nie można ich rzecz biorąc, prawie każde dziecko w wieku 6-7 lat nie wie jeszcze, że istnieje pojęcie własności osobistej. Wszakże w domu wszystkie zabawki były jego, aw przedszkolu, choć były szafki, nie zamykały się, a zabawki były powszechne, nawet te przywiezione z po wejściu do szkoły dziecko może nie rozumieć, dlaczego nie można wziąć ołówka od sąsiada, zajrzeć do jego plecaka lub do kieszeni marynarki. Większość rodziców zaczyna alarmować i ciągnąć dziecko do psychologów, mówią, ma oznaki manifestacji kleptomanii u dzieci. Oczywiście może tak być, ale najprawdopodobniej jest to niewyraźne pojęcie tego, co jest możliwe, a co już niemożliwe, brak rozróżnienia między „swoim” a „obcym”.Jeśli nie chcesz słuchać niezadowolenia ze strony innych rodziców, a także nie zaczynać tej chwili, ponieważ możesz także pójść na świadome kradzieże, musisz porozmawiać z dzieckiem, wyjaśniając, że możesz zabierać swoje rzeczy bez mówiąc, jest też takie zjawisko, gdy dziecko zaczyna przynosić do domu zabawki do domu. To ważny moment w wychowaniu, a jeśli dobrze się poprowadzisz, pomoże to twojemu dziecku przyzwyczaić się do jest łatwe do wyjaśnienia, domowa zabawka to mały „kawałek domu”, asystent w dostosowywaniu dziecka do nowych warunków i kręgu społecznego. A jeśli zabronisz mu tego w każdy sposób, to tylko pogorszy sytuację, dziecko będzie nadal potajemnie nosić zabawki, co może sięgnąć piątej klasy, jak również jego ogólne przystosowanie do wszystkiego, co się jeśli nie zabronisz, najprawdopodobniej, na początku drugiej klasy, dziecko zapomni, że kiedyś potrzebował zabawki, w tym czasie zacznie tworzyć pierwsze przyjaźnie z chłopakami, a zabawki staną się dużo miłościJeśli perspektywa pójścia do szkoły powoduje, że Twoje dziecko płacze i histerycznie, jeśli wygląda na smutnego lub nawet chorego, winien jest strach przed rozstaniem, a to może być źródłem problemu, a także kluczem do jego przed separacją definiuje się jako niezdrowe wyczerpujące uczucie między rodzicem a dzieckiem, które pozbawia je możliwości samodzielnego działania pod nieobecność ojca lub matki. Działa w odwrotnym kierunku: rodzic cierpi również z powodu przytłaczającej niezdolności do rozstania się z szkoły Montessori, Sheila Linville (Sheila Linville), wielokrotnie obserwowała przejawy strachu przed separacją i pamięta przypadek, w którym matka była zarówno źródłem, jak i rozwiązaniem.„Każdego ranka spotykałem facetów, którzy przychodzili do szkoły” - mówi Linville. - Wśród nich był trzyletni Jessica, każde pożegnanie z matką zakończyło się łzami. Wszystko zaczęło się od matki: płakała, a po niej maluch zaczął kwilić. Kilka dni później zapytałem Jessikę, dlaczego płacze. Odpowiedziała: „Panno Linville, robię to, ponieważ moja matka płacze. Przypuszcza się, że matki i dzieci płaczą, kiedy idą do szkoły. ” Wyjaśniłem mamie, że Jessica stara się spełnić jej oczekiwania w ten sposób. Kobieta nie mogła zaakceptować tego faktu, ale w końcu zdała sobie sprawę, że przymusowo zmusiła dziecko do zachowania się w ten sposób. Następnego ranka wszystko było zupełnie inaczej: szczęśliwa matka machała ręką do córki, a ona z uśmiechem podbiegła do kolegów z klasy. I nigdy więcej chusteczek! ”Rodzice są często zaskoczeni, że strach przed separacją może nadrobić w dowolnym momencie roku szkolnego, nawet jeśli wszystko zaczęło się dość płynnie. Często jest to wynikiem przerwy w zwykłym biznesie, na przykład po wakacjach i wakacjach lub gdy dziecko było chore przez kilka dni i siedziało w domu otoczone opieką matki. Niektóre dzieci doświadczają tych doświadczeń pod koniec roku szkolnego, ponieważ są smutne, że długo nie zobaczą swoich Mont przez lata praktyki odkryła, że ​​rodzice nieświadomie przyczyniają się do strachu przed separacją, uznając dziecko za przedłużenie ich rodzice, którzy doskonale radzą sobie ze wszystkim, dopóki dziecko nie jest niemowlęctwem, ponieważ w tej chwili jest od nich bardzo zależny. Kiedy dziecko zaczyna odkrywać świat samodzielnie, ojcowie i matki doświadczają poważnych trudności w rozpoznawaniu: ich dziecko nie należy już do problemy może napotkać dziecko?Oczywiście najważniejszym i najważniejszym problemem wielu dzieci jest niemożność osiedlenia się w zespole, znalezienie kręgu towarzyskiego i, najlepiej, pozostanie w nim przez długi czas, ponieważ niewiele osób lubi być przyjazne stosunki nie pojawiają się natychmiast, ale zazwyczaj na początku drugiej klasy, kiedy dzieci już się wzajemnie oglądają i identyfikują tych, z którymi chcą być przyjaciółmi i komunikować przyjaźń powstaje wyłącznie na zasadzie „terytorialnej”. Chłopcy przyjaźnią się z tymi, z którymi mieszkają na tym samym dziedzińcu i chodzą razem do szkoły, siedzą przy tym samym biurku szkolnym lub znają się przed szkołą. W takim okresie przyjaźń nie ma granic według płci, chłopcy mogą mieć dość silne przyjaźnie z dziewczynami i odwrotnie. Problemy na tle „konfrontacji płci” zaczynają się dopiero od trzeciej klasy i trwają do 13-14 problemów można rozwiązać tylko poprzez dyskusję, a kwestia właściwej komunikacji jest prawie pierwszym punktem, z którym musimy porozmawiać z dzieckiem przed w wieku 6-7 lat dzieci są bardzo podatne na opinie swoich rówieśników, a samo dziecko tworzy się jako osoba. Dlatego rozmawiaj z dzieckiem w taki sposób, że w szkole będzie musiał komunikować się z różnymi dziećmi, ktoś będzie lubił, a niektórzy nie, ale każdy musi być przyjazny i nie kłócić nie myśl, że wszystkie twoje rozmowy będą puste, należy to robić regularnie, wyjaśniając na przykład, z czasem twoje potomstwo będzie miało swój własny krąg komunikacji z rówieśnikami istnieje jeszcze jedna rzecz: właściwa postawa i komunikacja z nauczycielem. Dziecko, zwłaszcza to, które nie uczęszczało do przedszkola, musi być wyjaśnione w przystępny sposób, aby nauczyciel był ważną osobą w szkole, która nie tylko musi się bać, ale także słuchać i próbować zrozumieć, co jakie są oceny i dlaczego tak ważne jest uzyskanie wysokich wyników. Wyjaśnij chwilę, że jeśli dziecko czegoś nie zrozumie, zawsze może zapytać swojego nauczyciela lub, w razie potrzeby, przyjść i zapytać w większości dzieci do pewnego wieku istnieje pewien próg, który powoduje, że strach wydaje się głupi, a dla niektórych ludzi przechodzi w dalszą dorosłość. Dlatego tak ważne jest komunikowanie się z dzieckiem, wyjaśniając, co jest możliwe, a co się przygotować? Jeśli do tej pory stale rozmawiałeś i prowadziłeś proces edukacyjny dziecka, nie powinno być potrzeby specjalnego szkolenia. Do tego czasu twoje dziecko jest już całkiem gotowe na taki krok, ale czy twoi rodzice są gotowi?Psychologowie rodzinni twierdzą, że pierwsza podróż syna do szkoły może wywołać kryzys w rodzinie, ponieważ często trudno jest rodzicom uwolnić swój „produkt” za darmo, choć na chwilę. Ponadto zawsze istnieje strach, a dziecko nagle się rozczarowuje, ponieważ w szkole, w przeciwieństwie do przedszkola, będzie już oceniane w najszerszym bardzo ważny moment w wychowaniu małego ucznia, ważne jest, aby mu to wyjaśnić i wyjaśnić sobie, że powinien uczyć się nie dla mamy i taty, ale dla siebie. Ważne jest, aby wyjaśnić dziecku, że zawsze może poprosić rodziców o pomoc. Kiedy mu się nie udaje, ważne jest, aby wiedział, że będzie wspierany, że jest jakiś transfer w sytuacji, gdy rodzice wymagają od dziecka tylko doskonałego studium, z biegiem czasu stanie się to ogromnym obciążeniem dla dziecka, które kiedykolwiek wyrzuci, po tym jak przestanie się więc stwierdzić, że dla wygodnego i udanego studiowania potomstwa wymaga się dobrych warunków pracy, przyjaznego zespołu i, oczywiście, ciągłego wsparcia i uwagi. Rozważ wybór szkoły z wielką uwagą, upewnij się, że dziecko będzie tam wygodne i pierwszoklasistów: wszystko dopiero się zaczyna. Kiedy potrzebujesz psychologa Rozpoczął się drugi miesiąc szkolny i wielu rodzicom wydaje się, że najtrudniejsze w pierwszej klasie się skończyły. Szkoła została wybrana, przeżyli 1 września, dziecko zaprzyjaźniło się z dziećmi, spotkanie rodziców minęło - wszystko wydaje się palić, można odetchnąć z ulgą. Ale psychologom zaleca się zachowanie nauki to nie tylko nauka, nowe znajomości i wrażenia. To nowe środowisko i potrzeba przystosowania się do nowych warunków aktywności, w tym fizycznego, psychicznego i emocjonalnego stresu u dzieci. Aby przyzwyczaić się do nowego środowiska, dziecko potrzebuje czasu - a to nie jest dwa tygodnie ani nawet miesiąc. Eksperci zauważają, że podstawowa adaptacja do szkoły trwa od 2 miesięcy do 6 miesięcy. W tym przypadku nie ma ogólnych przepisów, adaptacja jest długim i indywidualnym procesem i zależy w dużej mierze od:cechy osobiste dziecka,stopień gotowości do szkoły (nie tylko intelektualnej, ale także psychologicznej i fizycznej),czy dziecko jest wystarczająco uspołecznione, czy rozwinęło umiejętności współpracy, czy uczęszczał do udanej adaptacji do szkołyDziecko jest wesołe, spokojne, szybko znajduje przyjaciół wśród kolegów z klasy, dobrze rozmawia z nauczycielami i rówieśnikami, odrabia lekcje bez napięcia, z łatwością akceptuje zasady życia szkolnego, nowa codzienna rutyna jest dla niego wygodna (nie płacze rano, normalnie zasypia wieczorem itp.) ). Dziecko nie ma obaw przed rówieśnikami i nauczycielami, odpowiednio reaguje na komentarze niedostosowania Często widzisz dziecko zmęczone, nie może zasnąć wieczorem i budzi się z trudem rano. Dziecko skarży się na kolegów z klasy, wymagania nauczyciela. Trudno mu sprostać wymaganiom szkolnym, wewnętrznie się opiera, jest kapryśny, obrażony. Zazwyczaj dzieci te mają trudności z nauką. Dopiero pod koniec pierwszej połowy roku, dzięki pracy nauczyciela, psychologa i rodziców, dostosowują się do środowiska zdarza się, że zewnętrzne objawy u dzieci są takie same - najczęściej jest to płaczliwość, uraza, zmęczenie - ale mają zupełnie inne powody. I musisz sobie z nimi poradzić Iriny w rozmowie z psychologiem zauważyła, że ​​dziewczyna negatywnie odpowiedziała na temat swoich kolegów z klasy, negatywne emocje przejawiały się w postaci krzyków, łez i niechęci do pójścia do szkoły. Jak dowiedzieli się później psycholodzy, umiejętności motoryczne Iriny nie są wystarczająco rozwinięte, koncentracja i koncentracja uwagi są słabo rozwinięte, dziewczyna nie ma woli i wysiłku, by usiąść na połowie pierwszej klasy matka Savely zaczęła narzekać na psychologa: chłopiec jest niegrzeczny, nie odpowiada na uwagi nauczyciela, tylko trochę - we łzach. Rozmowa z nauczycielem dała jasno do zrozumienia, że ​​Savely jest trudny dla matematyka, trudno mu czytać i słabo pamięta. Problemy kumulują się i gromadzą, a kara dorosłych i ich dotkliwość tylko często rodzice są nieświadomi. skomplikować życie pierwszoklasistów, którzy:są załadowane nowymi kręgami (w okresie adaptacji mogą prowadzić do przeciążenia, lepiej zostawić tylko to, co dzieciak wiedział i może przez długi czas),radykalnie zmienić relacje rodzinne („Teraz jesteś duży, musisz samodzielnie robić naczynia” itp.)Jak pomóc dziecku? W pierwszych tygodniach szkolenia pierwszoklasisty w szkole ważne jest, aby pomóc dziecku wierzyć w siebie, w jego siłę i zainteresowanie szkołą, klasą, w której uczy się Twoje dziecko. Bardzo przydatne dziecko po prostu krytykuj swojego dziecka, nawet jeśli nie pisze dobrze, powoli myśli, że jest niedokładny. Krytyka, zwłaszcza z zewnątrz, tylko pogorszy jego temperament swojego dziecka w okresie adaptacji do nauki szkolnej. Активным детям тяжело долго сидеть на одном месте, медлительным сложно привыкать к школьному ребенка не только за учебные успехи. Любое моральное стимулирование, слова поддержки со стороны взрослых помогают ребёнку почувствовать себя значимым в той или иной ни с кем не сравнивайте своего ребёнка — это приведет либо к повышенной гордости, либо к зависти и падению самооценки. Możesz porównać tylko nowe sukcesy swojego dziecka z jego wcześniejszymi osiągnięciami. I pamiętaj, że problemy dzieci nie są łatwiejsze dla dorosłych. Konflikt z nauczycielem lub rówieśnikiem nad stresem emocjonalnym i konsekwencjami może być bardziej dotkliwy niż konflikt między dorosłym członkiem rodziny a szefem w adaptacji w szkole zależy od rodziców, a nauczyciele i psychologowie się z wyprzedzeniemPoczątek roku szkolnego jest doświadczeniem emocjonalnym, które wymaga bardziej przemyślanego podejścia niż po prostu planowanie przeniesienia się z domu do szkoły iz powrotem. Nie czekaj na wieczór 31 sierpnia, aby pomóc swojemu dziecku przyzwyczaić się do jego doświadczeń. Przygotowanie do szkoły to długi proces, który wymaga uwagi i energii. Mont radzi rodzicom, aby nauczyli dzieci oddzielać rozrywkę za pomocą gier fabularnych: „Najpierw zostaw dziecko na pół godziny, potem na godzinę i tak dalej. Jeśli wie, że jego matka przyjdzie po niego, wszystko będzie dobrze ”. Aby dowiedzieć się, co twoje dziecko myśli o chodzeniu do szkoły, Mont oferuje ponownie grę jako nauczyciel i pytaj dziecko, co myśli, że czeka na niego w szkole. Następnie zmień role i pozwól dziecku przejąć inicjatywę nauczyciela. Możesz więc znaleźć jego myśli i poprawić możliwe dziecko, aby narysowało dzień szkolny, tak jak to sobie wyobraża. Zagraj w szkołę - z pracą domową, podręcznikami i wszystkim, czego które zachowują się często, kierują się emocjami swoich rodziców, dlatego ważne jest, abyś w każdy sposób zademonstrował radość z nadchodzącej podróży do szkoły. Nerwowy rodzic nieświadomie przekazuje swoje uczucia dziecku, tym samym zabarwiając wszystko, co jest związane z nadchodzącymi zmianami na negatywne. „Najlepsza rada, jaką mogę udzielić rodzinom: Przygotuj swoje dziecko do szkoły z entuzjazmem. Nawet jeśli nadchodzące wydarzenie sprawi, że będziesz się martwić, upewnij swoje dziecko, że naprawdę spodoba mu się wszystko, a nowi przyjaciele całkowicie podzielą jego uczucia, wyjaśnia Linville. „Przekonaj swoje dziecko, że nie ma nic złego w byciu oddzielonym”.Znajomość szkołyDzień próbny ułatwi dziecku zapoznanie się z miejscem, w którym będzie spędzał wiele lat, aby ułatwić sobie doświadczenie i zainspirować ideą nauki. Odwiedź klasę, spotkaj się z nauczycielami i poznaj ich imiona, dowiedz się, gdzie znajdują się toalety i relacji z nauczycielem pomaga dziecku zrozumieć, że w szkole ma osobę, na której można polegać. Rodzice tego rodzaju znajomości pomagają pozbyć się uczciwego doświadczenia. Jeśli lubią nauczyciela, te pozytywne uczucia są często odzwierciedlone w relacji się z rodzicami przyszłych kolegów z klasy na wakacje dla dzieci, idź z synem lub córką na mundurek szkolny, a wszystkie niezbędne drobiazgi, jednym słowem, przemień początek roku szkolnego w prawdziwe wydarzenie. Przekonaj dziecko, że będzie dobrze bez ciebie, a szkoła jest w pierwszym dniu szkolnym dziecko nadal doświadcza i nie chce się z tobą rozstać, Annette Mont radzi dać mu rodzinne zdjęcie lub coś z twoim zapachem i umieścić notatkę z ciepłymi słowami w pudełku na lunch. Dziecko poczuje, że tam jesteś, a to go rozstaniu uśmiechnij się i zachęć swoją pierwszą równiarkę. Nie musisz organizować długiego wysłania: czuje twoją nerwowość, a nawet jeśli się uspokoi, może zacząć płakać. Pomimo całej twojej miłości, w tej sprawie jest dziecku trudno się z tobą rozstać, powiedz, że go kochasz, ale odejdź, gdy tylko nauczyciel zabierze go na początek dnia odgrywa również ważną rolę w kształtowaniu właściwego podejścia do nauki. Konieczne jest ustalenie harmonogramu, który nie stanie się źródłem stresu ani dla rodziców, ani dla dziecka. „Pozwól spokojnej muzyce grać w samochodzie w drodze do szkoły, wyłącz telefon i całkowicie skup się na dziecku” - radzi Sheila twoje dziecko nie lubi szkoły lub ma problemy z trzymaniem się z dala od ciebie, nie reaguj zbyt źle. Zachęć go słowami, że w szkole wszystko będzie dobrze. Nie pchaj go, zmuszając do zaprzyjaźnienia się z kolegami z klasy tak szybko, jak to możliwe, ale raczej pytaj, co było dzisiaj i nigdy nie płacz, towarzysząc dziecku. Nawet jeśli czeka na nowy dzień szkolny, twoja reakcja zmieni go w negatywne wpływ na łatwość przejścia do życia szkolnego ma nauczyciel. Nauczyciele mogą stworzyć ciepłą i przyjazną atmosferę dla dzieci poprzez gry randkowe, wspólne śpiewanie lub czytanie opowieści szkolnych. Gry pomagają budować przyjaźnie i poczucie przynależności do zespołu. Niezależnie od tego, czy dziecko chodzi do przedszkola czy szkoły podstawowej, w pierwszym dniu szkoły należy zwrócić szczególną uwagę na znaczenie rozwijania osobowości dziecka wśród kolegów z bez strachuJednym z pilnych problemów edukacji jest równowaga między ochroną dziecka a nadmierną opieką. Oczywiście trudno jest zignorować nagłówki na temat uprowadzenia dziecka, ale rodzice, którzy poświęcają temu zbyt wiele uwagi, obawiają się dzieci. Mamy i ojcowie czasami zachowują się w taki sposób, że dziecko ma wrażenie, że tylko w ich pobliżu może być bezpieczny. Rozsądne wychowanie jest niepokojące, nie dając dziecku pewności, że bez wątpienia wpadnie w niebezpieczną sytuację. Na przykład, jeśli martwisz się, że dziecko spędzi noc z dala od domu, zaproś go, aby zadzwonił do swoich przyjaciół na noc i nie powtarzaj nieustannie, że nie będziesz w stanie spać z powodu przekazywanie strachu ma ostatecznie zły wpływ na rozwój dzieci. Dziecko może cierpieć na depresję lub różnego rodzaju fobie, koledzy z klasy mogą drażnić go z beksą lub synem jest, aby zapewnić dziecku wszelkie warunki do rozwoju z poczuciem niezależności i samowystarczalności. Daj mu więcej mocy decyzyjnej. Rodzice, którzy tego nie robią, mówiąc dzieciom, że nie są w stanie wczorajszych uczniów przedszkola pierwszy dzień w szkole jest powodem do dumy, ponieważ teraz stały się dość duże. Starsi uczniowie chętnie spotykają starych przyjaciół. Podniecenie w tych dniach jest ogólnie rzecz biorąc normalne. Jeśli upewnisz się, że dziecko rozumie potrzebę uczęszczania do szkoły, porozmawiania z nim o jego uczuciach i doświadczeniach oraz przedstawienia nowych nauczycieli i kolegów z klasy, wszystkie obawy wkrótce dla rodziców pierwszoklasistówNie możesz:Utrzymuj podniecenie z nauczycielem o tym, co dziecko aby nadszedł czas, aby się się na negatywnych uczuciach i nie reagować na widząc stań pod oknem się i rozwesel dziecko, eskortując go do jeśli nauczyciel wezwie dzieci na w pudełku na lunch notatki ze słowami do gier z kolegami z spokojną i radosną codzienną przygotowania do szkoły:Odgrywanie rólCzytanie książek o próbny i spotkanie z wycieczka zakupowa na przybory dla kolegów z w niezależności dziecko jest gotowe do szkoły?Wielu rodziców zadaje sobie pytania dotyczące tego, jak zrozumieć, czy dziecko jest gotowe do szkoły i czy nie jest zbyt wcześnie, aby dać mu pierwszą klasę. Koncepcja „gotowości szkolnej” oznacza pewien stopień dojrzałości całego organizmu i układu nerwowego do zwiększonego stresu psychicznego i rozróżniają następujące aspekty ogólnej gotowości szkolnej: fizyczną, intelektualną i osobistą. Z reguły w przedszkolach psycholog w pełnym wymiarze godzin przeprowadza specjalną serię testów, podczas których określa gotowość trudno jest to ustalić. Ale, jak zauważają psycholodzy, ważne jest, aby dziecko chciało chodzić do szkoły, rozumieć wagę i konieczność nauki, rozpoznawać autorytet dorosłych, umieć uważnie słuchać i wykonywać powierzone mu dziecko powinno mieć w pierwszej klasie? Czy pierwszoklasista powinien umieć czytać? Jest to jedna z najbardziej kontrowersyjnych kwestii, na którą nawet nauczyciele się nie zgadzają. W rzeczywistości umiejętność czytania i pisania podczas nauki w szkole nie jest z ustawą „O edukacji w Federacji Rosyjskiej” i zarządzeniem Ministerstwa Edukacji i Nauki wszystkie dzieci mieszkające na terytorium przydzielonym do szkoły są przyjmowane do ogólnej organizacji edukacyjnej. W regionie Ałtaju dziecko może chodzić do szkoły w wieku sześciu i pół roku, ale nie później niż reguły w szkole dziecko musi: Poznaj swoje imię i nazwisko, adres, nazwiska członków pory roku, nazwy miesięcy, dni tygodnia będą w stanie odróżnić móc policzyć grupy obiektów w ciągu móc zwiększyć lub zmniejszyć grupę obiektów o określoną ilość (rozwiązywanie problemów z grupami obiektów), aby wyrównać wiele móc porównywać grupy obiektów - więcej, mniej lub móc łączyć przedmioty w grupy (meble, transport, odzież, buty, rośliny, zwierzęta itp.).Możliwość znalezienia w grupie obiektów jest zbędna. Na przykład z grupy „Ubrania” usuń w stanie wyrazić swoją opinię, budując pełne podstawowe zrozumienie świata: o zawodach, o obiektach przyrody ożywionej i nieożywionej, o zasadach zachowania w miejscach reprezentacje przestrzenne (prawą, lewą, górną, dolną, dolną, powyżej, od tyłu, spod czegoś).Być w stanie komunikować się kulturowo z innymi starszych i wypełniaj ich polecenia. Przygotowanie do 1 września Psycholodzy są zgodni: bardzo ważne jest, aby stworzyć emocjonalne, pozytywne nastawienie w twoim dziecku, aby postrzegał 1 września i chodził do szkoły jako coś radosnego i przyjemnego. Oznacza to, że należy nadać przyszłemu pierwszoklasistowi poczucie świętowania, tak aby czekał na ten najważniejsze, oddanie dziecka do szkoły, aby stworzyć dla niego najbardziej komfortowe warunki. Nie gonić za prestiżem, sukcesem i tak dalej, ale robić wszystko, aby pierwsza równiarka była wygodna. Pozwala to uniknąć wielu problemów w powiedział psycholog jednemu z ośrodków wsparcia psychologicznego Eugeniuszowi Skorykowi, konieczne jest stworzenie pozytywnego nastawienia do nauki w szkole. Nie jest tajemnicą: tam, gdzie jest interesujące, zabawne, przyjemne i użyteczne, chcesz chodzić.„Podziel się swoimi wrażeniami z życia szkolnego, ciekawymi historiami. Powiedz dziecku, że będzie miał przyjaciół, z którymi będzie się bawił i komunikował w przerwie, nauczy się wielu nowych, ciekawych i przydatnych rzeczy na zajęciach ”- rada wyrażona wcześniej w rozmowie ze mną i innym psychologiem - Iriną Bezginą. Według niej wsparcie rodziców jest bardzo ważne dla dziecka w tym okresie. Dlatego, gdy mówimy: „Jesteś duży, dorosły”, nakładamy na niego nową odpowiedzialność. Dziecko i tak straszne. Zasadniczo jest naprawdę duża i rozumie, że szkoła to coś innego niż przedszkole. Dlatego na tym ważnym etapie życia dziecko musi być sobie pierwszą klasęPsychologowie zalecają dzielenie się z dzieckiem swoimi osobistymi doświadczeniami z życia szkolnego. Na przykład porozmawiaj o tym, jak poszedłeś do pierwszej klasy. Jeśli twój syn lub córka mają trudności z komunikowaniem się i nawiązywaniem kontaktów z innymi dziećmi, możesz powiedzieć: kiedy poszedłeś do pierwszej klasy, było to bardzo przerażające. Nie znałeś nikogo. Ale potem poznali kolegów z klasy i poznali nowych dobrych przyjaciół. Jeśli dziecko ma trudności z nauką, zgłoś „w tajemnicy”, co również nie zawsze rozwiązało problem lub stale popełniało błędy w tym samym słowie.„Musimy mówić o sytuacjach analogicznie do tych, w których dziecko się znajduje. O tym, jak doświadczyłeś i jak sobie z tym poradzić. Ważne jest, aby dziecko widziało i rozumiało: tak, są trudności, ale nie tylko on. A mama i tata byli tacy, a jeśli mają starszego brata lub siostrę, to oni też. Trudności te można przezwyciężyć. To nie jest tragedia, nie koniec świata. A zły wynik nie oznacza, że ​​jesteś zły. Każdy może mieć zły znak - mówi Irina Skorykh podkreśla: nie daj się zwieść swojemu dziecku - nie programuj go „na doskonałego ucznia - ponieważ jest najlepszym lub przegranym, ponieważ z jego zachowaniem i nieuwagą być tylko nim” Dziecko powinno wiedzieć, że kiedy dana osoba uczy się czegoś nowego, jest to dla niego trudne i dlatego zawsze może liczyć na twoją codzienną rutynę dziecka, miejsce pracy i przepływ pracy. Dla młodszych uczniów codzienny plan zmniejsza lęk, pomaga fizjologicznie radzić sobie ze zwiększonym obciążeniem pracą. Rano powiedz mu, kiedy jego lekcje się skończą, kto przyjdzie po niego, a potem zostaną zaręczeni. Wieczorem, przed pójściem spać, pamiętajcie, jak minął dzień, co było w nim wygodne miejsce do pracy domowej: światło powinno spaść po lewej stronie, krzesło i stół powinny odpowiadać wysokości dziecka. Naucz dziecko składać artykuły papiernicze w określonym miejscu, określ miejsce na podręczniki, teczkę, zdejmowane buty itp. Dużo łatwiej jest ustalić zasady od samego początku niż przekwalifikować pracę domową, obecność rodzica na początku jest koniecznością! Rodzic jest obecny, dopóki dziecko nie będzie wygodne. Będzie opanowany - to znaczy, że zacznie układać rzeczy samemu, znaleźć potrzebne zeszyty, podręczniki, rodzica jest stworzenie dziecku poczucia, że ​​jest w stanie sam poradzić sobie ze wszystkimi zadaniami. Stopniowo rodzic mówi coraz mniej i kontroluje oraz daje dziecku coraz więcej czasu na poradzenie sobie z zadaniem. Siedzi w pobliżu, wygląda i zaczyna pomagać tylko wtedy, gdy dziecko prosi o pomoc. Kiedy dziecko radzi sobie z większością zadań, rodzic zaczyna odejść i zostawić dziecko w spokoju, najpierw na kilka minut. Stopniowo rodzic przestaje siedzieć z dzieckiem na lekcjach i zostawia tylko kontrolę, mówi Eugeniusz szkoła jest ważniejsza, ale nauczyciel Według psychologów bardziej słuszne jest wybranie szkoły, a nie nauczyciela. „Ssać” nauczyciela dziecka, a dziecko - nauczyciela. W szkole podstawowej relacja z nauczycielem jest bardzo ważna i to możliwe, powinieneś dowiedzieć się od znajomych, czy mają dobrych znajomych nauczycieli i skonsultować się. Ważne jest, aby nie zapisywać danych nauczyciela, ale czy może on znaleźć wspólny język z dzieckiem. Jeśli kontakt nie powiedzie się, dzieciom trudno będzie się uczyć. Uczą się gorzej, cierpi ich poczucie własnej swoje obawy o dzieci „Jeśli rodzic nie może pozwolić dziecku odejść, przejmuje jego obawy. Stwórz talizman, który będzie z dzieckiem i tobą, gdy nie będziesz razem. Naucz swoje bezpieczeństwo dziecka - powinien wiedzieć, co zrobić, jeśli nieznajomy podchodzi do niego z jakąś propozycją, jeśli zostaje sam w domu, a dzwonią do dzwonka itp. ”- zauważa Evgeny papeterii dla pierwszej równiarki: pamiętnikfolder na notebookizeszyty w klatcezeszyty w ukośnej liniiokładki do notebookówokładki książekstojak na książkizakładki do książekpiórnikniebieskie pisaki do pastyproste ołówkiostrzałka do pudełekgumkalinia 15-20 cm Akcesoria do pracy i lekcji rysunku: albumkolorowe kredkifarba akwarelowa lub gwaszsłoik pod wodązestaw pędzli malarskichkolorowy papierkolorowy kartonbiały kartonnożyczkiKlej PVAklej w sztyfcieszczotka do klejuplastelinapłyta do modelowaniaCerata na stolefartuch, rękawy ochronne Wybór odpowiedniego plecakaBiuro Rospotrebnadzor na terytorium Ałtaju zawiera zalecenia dotyczące wyboru odpowiedniego plecaka dla dziecka. Ministerstwo podkreśliło, że jest kilka kluczowych punktów do rozważenia. Jest to rozmiar, waga, kształt anatomiczny, projekt, dopasowanie, wytrzymałość, praktyczność, jakość użytych materiałów i ich z torby nie powinno powodować dyskomfortu dla ucznia. Powinien być tak wygodny (ergonomiczny), łatwy i łatwy w użyciu. Dziecko powinno być w stanie samodzielnie założyć i zdjąć plecak, bez pomocy osoby dorosłej. Tornister powinien pasować do dziecka w rozmiarze odpowiadającym wzrostowi. Wybierz najlżejszy możliwy plecak. Waga plecaka bez podręczników dla uczniów klas 1-4 nie powinna przekraczać 700 najlepiej wybrać trwały i wodoodporny. Ramiączka powinny być szerokie i miękkie, aby nie wywierały nacisku na ramiona, ale rozkładały obciążenie równomiernie na modeli z anatomicznym grzbietem zapewnia tworzenie prawidłowej postawy dziecka, minimalizuje nacisk na kręgosłup i przyczynia się do prawidłowego i jednolitego rozłożenia ciężaru. Korzyści te są ważne dla tej jeśli pozwalają na to możliwości finansowe - lepiej kupić plecak ortopedyczny. Подбирая рюкзак, не забывайте, что помимо вышеизложенных требований, он также должен быть максимально безопасным. Наличие на ранце светоотражающих знаков или нашивок поможет ребенку быть заметным на дороге или тротуаре в вечернее выборе ранца обязательно учитывайте пожелания ребенка. Пусть ребенок сам выберет цвет и рисунок, ведь очень важно, чтобы ваш ребенок с удовольствием носил школьный школьные принадлежности и форму Zdaniem ekspertów konieczne jest sporządzenie listy niezbędnych rzeczy. Wybierając mundurek szkolny, musisz starannie wybrać rozmiar, aby dziecko mogło wygodnie chodzić, siedzieć i poruszać się w ubraniach. Możesz odebrać kilka przedmiotów szkolnych na raz, aby można je było wyboru obuwia należy podchodzić z najwyższą powagą: jego zdrowie zależy od tego, co dziecko nosi na nogach. Zalecane buty wykonane ze skóry naturalnej, nubuku, elementem wydatków jest plecak i artykuły papiernicze. Dzieci młodsze i w średnim wieku nie powinny nosić plecaka, ale tornister, ponieważ zachowują swój kształt i równomiernie rozkładają wagę podręczników szkolnych. Jeśli zdecydowałeś się na plecak, wybierz go z półsztywnym oparciem ortopedycznym - jest to lepsze niż worek nie zatrzymujący. Szczególnie poważnie trzeba podejść do zakupu podręczników, atlasów, materiałów informacyjnych na temat mediów technicznych itp., Zalecanych w regionalnym do szkoły „Przyjemne wysiłki przy wyborze portfolio, piękne zeszyty, jasne długopisy, ołówki i farby, mundurki szkolne z tyłu. Piękny bukiet prezentowany pierwszemu nauczycielowi. Mija świąteczny zamęt pierwszych dni i zaczyna się codzienne życie w szkole. Teraz bardzo ważne jest, aby rodzice stali się uważnymi obserwatorami. Obserwuj i zobacz, co dzieje się z dzieckiem ”- mówi Eugene aby rodzice zwracali uwagę na następujące punkty:Z jakim nastrojem dziecko idzie do szkoły iz tym, co opowiada o lekcjach, kolegach i dzieje się ze zdrowiem: jak zmęczone jest dziecko, czy pojawiły się skargi na ból głowy lub ból brzucha, zaburzenia snu i złe nawyki się pojawiły: gryzienie pióra lub paznokci, natrętne ruchy, blokada ruchów lub, przeciwnie, jest zachowanie dziecka: normalne, była agresja lub rodzice powinni być zainteresowani nauczycielem, tym, jak mija dzień szkolny, jak bardzo dziecko jest aktywne podczas lekcji, jak się rozprasza, czy ma czas na wykonanie zadań w tempie całej klasy.„Jeśli widzisz te przejawy, oznacza to, że okres adaptacji do szkoły jest trudny i ważne jest, aby zrozumieć powód - który powoduje obawy i niechęć do pójścia do szkoły” - zauważa szkolnego strachu„Dziecko boi się opuścić swój dom, być oddzielonym od ciebie, ponieważ jest z niepokojem przywiązany do ciebie. Stwórz rytuał wychodzenia do szkoły, przytul dziecko, powiedz, że za nim tęsknisz i czekaj na spotkanie, stwórz talizman swojej jedności, który dziecko będzie miało, a ty wymów plan swojego dnia, zmniejsz swój strach, który jest przekazywany dziecku ” - radzi Eugeniusz również, że rodzice wzbudzają mimowolny strach u swoich dzieci, dramatyzują problemy z rozpoczęciem edukacji. Dlatego nastaw dziecko i siebie na dobro, które będzie w szkole, poradzisz sobie ze wszystkimi trudnościami, błędy są częścią drogi do nauki nowych rzeczy. Powiedz dziecku: „Jestem pewien, że odniesiesz sukces! Jesteś mądrym chłopcem (dziewczyną). Świętujcie najmniejszą poprawę „Napisaliście ten list lepiej niż wszyscy inni. Spróbuj też napisać wszystko ”,„ Dziś sam usiadłeś na lekcje, jestem bardzo zadowolony ”...Dziecko boi się nie spełniać oczekiwań swoich rodziców. „Uwierz dziecku, powiedz mu częściej, że go kochasz takim, jakim jest. Obniż swoje oczekiwania w wysokich ocenach. Dla dziecka najważniejszą rzeczą w szkole nie jest wiedza i ocena, ale związek, w którym jest w codziennym życiu. Pozostań dla dziecka kochającego, życzliwego, kochającego mamę ”- podkreśla Eugene możliwym powodem strachu przed szkołą jest to, że dziecko ma trudności z adaptacją w zespole dziecięcym. Rada dla rodziców: przeczytaj dziecku opowieści terapeutyczne o przyjaźni, o tym, jak możesz zaprzyjaźnić się z chłopakami. Zaproś kolegów z klasy, którzy mieszkają w pobliżu, do odwiedzenia lub zorganizowania wycieczki do pokoju może również odczuwać strach nauczyciela. „Dobrym nauczycielem w szkole podstawowej jest nauczyciel, który kocha dziecko, grzeczny, czuły, zwracający uwagę. Powiedz dziecku, jak podobał ci się jego nauczyciel, że jest dobra. Jeśli relacja z nauczycielem nie sumuje się, nie widać cech dobrego nauczyciela szkoły podstawowej - lepiej przenieść dziecko na inną klasę ”- podsumowuje długo trwa adaptacja szkoły? Według Evgenia Skorykh, w zależności od stopnia adaptacji dzieci, można go podzielić na trzy Pierwsza grupa dzieci adaptuje się w pierwszych dwóch miesiącach nauki.. Te dzieci stosunkowo szybko dołączają do zespołu, uczą się w szkole, nawiązują nowe znajomości. Są prawie zawsze w dobrym nastroju, są spokojni, życzliwi, sumienni i bez widocznego napięcia spełniają wszystkie wymagania nauczyciela. Czasami nadal mają trudności w kontaktach z dziećmi lub w relacjach z nauczycielem, ponieważ wciąż trudno im spełnić wszystkie wymogi zasad zachowania. Ale pod koniec października trudności tych dzieci z reguły są przezwyciężane, dziecko jest w pełni opanowane i ma nowy status ucznia, nowe wymagania i nowy Druga grupa dzieci ma dłuższy okres adaptacji, okres niezgodności ich zachowań z wymogami szkoły jest opóźniony. Dzieci nie mogą zaakceptować nowej sytuacji uczenia się, komunikacji z nauczycielem, dziećmi. Tacy uczniowie mogą bawić się w klasie, sortować rzeczy z przyjacielem, nie reagują na uwagi nauczyciela lub reagują łzami i urazą. Z reguły dzieci te doświadczają trudności w opanowaniu programu nauczania, dopiero pod koniec pierwszej połowy roku reakcje tych dzieci stały się adekwatne do wymagań nauczyciela Trzecia grupa - dzieci, których przystosowanie społeczne i psychologiczne wiąże się ze znacznymi trudnościami.. Mają negatywne formy zachowania, ostry przejaw negatywnych emocji, z wielkim trudem uczą się programu nauczania. To właśnie te dzieci, na które najczęściej narzekają nauczyciele: „ingerują” w pracę w klasie.„Pierwszy okres adaptacji kończy się pod koniec października, drugi okres do końca grudnia. Przyjrzyj się dziecku podczas pierwszych sześciu miesięcy treningu! ”Psycholog adaptacja Jak zrozumieć, że okres adaptacyjny, który dziecko pomyślnie przechodzi?Pierwszoklasista w szkole lubi to, idzie tam z przyjemnością, chętnie opowiada o swoich sukcesach i porażkach. Jednocześnie rozumie, że głównym celem jego pobytu w szkole jest nauczanie, a nie wycieczki przyrodnicze i nie oglądanie chomików w kącie równiarka nie jest zbyt zmęczona: jest aktywny, wesoły, ciekawy, rzadko ma przeziębienie, dobrze śpi, prawie nigdy nie skarży się na ból brzucha, głowy, jest całkiem niezależny: bez żadnych problemów zmienia ubrania na wychowanie fizyczne, jest pewnie zorientowany w budynku szkoły, w razie potrzeby będzie mógł poprosić o pomoc kolegów z klasy i znasz ich swojego nauczyciela i większość nauczycieli, którzy prowadzą dodatkowe przedmioty w pytanie: „Może lepiej wrócić do przedszkola?” Zdecydowanie odpowiada: „Nie!”Historia z praktykiI wreszcie publikujemy historię o silnym strachu chłopca przed szkołą. Psycholog barnaulski Eugene Skorykh powiedział jej ze swojej praktyki:- W zeszłym roku, w maju, przyprowadzono do mnie chłopca na konsultację, który bardzo się opierał chodzeniu do szkoły na zajęcia było w porządku do drzwi szkoły, kiedy siłą wprowadzono go do klasy i wyjechał, był zaangażowany w ogólną okupację dzieci, był aktywnym dzieckiem i znowu wszystko było w porządku. Mama już bardzo bała się płakać histerycznie, ściskając w ubraniach dziecięce dłonie z modlitwą, by nie wychodzić i nie prowadzić go do klasy, kiedy weszła do szkoły. Musiałem znaleźć przyczynę i ją wyeliminować, ponieważ matka i syn byli na granicy załamania diagnostyki okazało się, że dziecko nie uczęszczało do przedszkola, a rozłąka z matką wywołała u niego wielki niepokój. Ale histeryczne zachowanie było spowodowane strachem. kołowrót, przez który musiał 6 ćwiczeniach korygujących dziecko nauczyło się akceptować sytuację oddzielenia od matki, a po pierwszej lekcji zwycięstwo wygrało przed lękiem co najważniejsze. Pamiętaj, że oczywiście szkoła jest bardzo ważna, ale to nie jest całe życie. Pomóż swojemu dziecku dowiedzieć się, co go interesuje i czym się teraz martwi. Ina powinna być trudna do złych ocen. Zawsze możesz je naprawić!Wielu rodziców jest bardzo zaniepokojonych pytaniem, jak właściwie przygotować dziecko do szkoły. Ale tak naprawdę rodzice muszą się przygotować na to wydarzenie, przede wszystkim sami. Zarówno psychologicznie, jak i moralnie. Musisz być gotowy na wsparcie dziecka w każdej sytuacji. Obejrzyj film: JAK BĘDZIE WYGLĄDAŁO TWOJE DZIECKO? (Lipiec 2022). Share Pin Tweet Send Share Send Send Dziecko idzie do przedszkola! - 7 błędów rodzicówPrzedszkole czy pierwsza klasa to dla dziecka spore wyzwanie. Maluszek musi przejść przez proces adaptacyjny, który u każdego przebiega zupełnie inaczej. Jako rodzice możemy pomóc naszym pociechom przebrnąć przez ten etap albo wręcz przeciwnie – utrudnić im szkolny start!W życiu każdego rodzica przychodzi dzień, w którym jego dziecko idzie do przedszkola i nie da się przed tym uciec. Generalnie pierwszy dzwonek to stresujący moment dla obu ze dziecka to etap ekscytacji przed nieznanym i nowymi obowiązkami, chwile niepewności i bez wątpienia wielkie emocje. Z kolei rodzice martwią się tym, aby dziecko sobie poradziło, znalazło przyjaciół, dobrze wypadło itp. Jakby nie było – jest to wielka rewolucja w życiu rodziny!Kiedy dziecko idzie do przedszkola po raz pierwszy, chcemy aby poszło mu jak najlepiej. Panujmy jednak nad swoim zachowaniem, ponieważ czasem zamiast zmotywować je, ułatwić mu adaptację w nowych warunkach i dodać pewności siebie, wręcz przeciwnie – nadmiernie je stresujemy i możemy doprowadzić do tego, że początki szkolnego życia będą dla niego bardzo siedem najczęściej popełnianych błędów przez rodziców, których dziecko rozpoczyna swoją przygodę z systemem edukacji!Skąd te nerwy, gdy dziecko idzie do przedszkola po raz pierwszy?Kiedy mijają pierwsze lata życia naszego maluszka, gdy ten kończy 4, 5 czy też 6 lat, musimy zaakceptować fakt, że czas, aby nasza pociecha zaczęła usamodzielniać się w przedszkolu. To zupełnie normalne, że zarówno dziecko, jak i rodzic będą odczuwać silne emocje w tym okresie często stres rodziców wcale nie pomaga dziecku. Jeśli martwisz się, jak sobie ono poradzi w obecności tylu nieznajomych osób, nie dawaj mu tego po sobie poznać. Chociaż żądzą Tobą emocje, koniecznie powinieneś zachować dotąd spędzałeś całe dnie ze swoim maluchem, z pewnością trudno będzie Ci tak po prostu odciąć “pępowinę”. Nie ma się czemu dziwić – przez te kilka lat przyzwyczailiście się do siebie tak bardzo, że trudno Wam teraz wyobrazić sobie, że nagle zaczniecie spędzać długie godziny jednak, że to Ty jesteś dorosłym i powinieneś pomóc maluchowi przejść przez ten ważny dla niego w życiu etap. W wielu przypadkach jednak dziecko idzie do przedszkola po raz pierwszy bardzo zestresowane nie dlatego, że samo aż tak się przejmuje, lecz udzielają mu się emocje mamy lub znajdziesz listę siedmiu najczęściej popełnianych przez rodziców błędów, które utrudniają dziecku start w popełniane przez rodziców, gdy dziecko idzie do przedszkola pierwszy razPierwszym i bez wątpienia najistotniejszym krokiem każdego rodzica jest wybór dobrego przedszkola czy szkoły dla swojego dziecka. Już sam fakt, że trzeba to zrobić, stanowi dla wielu opiekunów ogromne źródło wybrać najlepiej? W której placówce maluch będzie czuł się najlepiej? Gdzie nauczy się najwięcej? Z pewnością i Tobie wirują do dziś w głowie tego typu wątpliwości. A na dodatek czujesz, że jesteś w tym całkowicie sam. I tu pojawia się pierwszy błąd! Rozmawiaj z dzieckiem o nadchodzących adaptacyjny u każdego dziecka może przebiegać inaczej. Niektóre pociechy pierwszego dnia zawiązują przyjaźnie na całe życie, a inne miesiącami stoją na uboczu. To samo dotyczy nauki. Jednym przyswajanie nowych informacji przychodzi z łatwością, podczas gdy inni borykają się zaburzeniami koncentracji i brakiem możesz winić dziecka za to, jak poszło mu w pierwszych dniach, tygodniach czy miesiącach w nowej placówce edukacyjnej. Pamiętaj, że maluch potrzebuje w tym okresie wielkiego wsparcia. Postaraj się być jak najlepszym rodzicem i uniknąć podstawowych błędów, które mogą zaważyć na jego Nie przygotowujesz dziecka do zmianWykluczenie dziecka z procesu wyboru przedszkola czy szkoły i całkowite pominięcie go w przygotowaniach do pierwszego dzwonka może zaowocować wielkim szokiem i niechęcią do jakichkolwiek zmian w życiu które idzie do przedszkola po raz pierwszy, musi odpowiednio wcześnie wiedzieć, jakie zmiany szykują się w jego życiu. A przecież są one niebagatelne! Skoro Ty się tak stresujesz, to wyobraź sobie, jak buzują emocje u Twojej pociechy. Wsparcie emocjonalne w takiej sytuacji jest przygotować dziecko do nowego, bardziej samodzielnego życia, należy z nim na ten temat rozmawiać i uświadomić mu, że taka jest kolej rzeczy. Pójście do przedszkola czy szkoły to gigantyczny krok w rozwoju, którego nie można w żaden sposób metodą przygotowania maluszka do “wyjścia z domu” jest pełne zaangażowanie go w przygotowania. Pozwól mu wybrać plecaczek, piórnik, zeszyty i inne materiały szkolne. Wspólne szykowanie szkolnej wyprawki ma pewno wpłynie pozytywnie i stymulująco na każde większość dzieci z niecierpliwością wyczekuje pierwszego dzwonka. Opowieści rodziców o tym, jak świetnie będą się bawić w przedszkolu czy szkole nastrajają je pozytywnie. Kiedy wszystko idzie tak, jak trzeba i maluch ma wyobrażenie o tym, co go czeka, bez problemu wchodzi on w nowy etap swojego Płaczesz w obecności dzieckaTrzeba przyznać, że nikt z nas nie lubi patrzeć na płaczące i wystraszone dzieci. A już na pewno, kiedy w takiej sytuacji znajduje się Twoja pociecha. Często widok przestraszonego nowymi miejscem i obcymi osobami dziecka przyprawia nas o płacz. Z jednej strony to zrozumiałe – jako rodzic nie chcesz, by Twoje dziecko drugiej jednak strony, widok łez na policzku rodzica na pewno maluchowi nie pomoże. Pamiętaj, że jesteś dorosłą, emocjonalnie dojrzałą osobą, która powinna potrafić panować nad swoimi kontroli nad emocjami to jeden z najgorszych błędów wychowawczych rodziców. Widząc Twój niepokój zdenerwowane dziecko stresuje się jeszcze bardziej. Jak zatem ma zaadaptować się w nowych warunkach, gdy zamiast motywacji ze strony rodzica, otrzymuje niepewny i niestabilny emocjonalnie przekaz?Jeśli już koniecznie musisz się rozpłakać ze wzruszenia, zrób to po tym, jak Twoje dziecko przekroczy próg przedszkola czy szkoły. Wiadomo, że pierwszy dzień malucha poza domem nie będzie dla Ciebie łatwy, ale musisz być silny. Stopniowo oboje przyzwyczaicie się do nowej Odwracasz się na dźwięk płaczu dzieckaKiedy już zaprowadziłeś swoją pociechę do placówki oświatowej, pomogłeś odnaleźć szatnię i odpowiednią salę, czas odejść. I w tym momencie czai się na Ciebie pułapka. Kierujesz się ku wyjściu, a do Twoich uszu dochodzi znajomy płacz. Mimo silnego instynktu staraj się jednak nie że nie oddajesz dziecka w ręce byle kogo, ale pozostawiasz je pod opieką wyszkolonego personelu, który doskonale wie, jak uspokoić maluchy w takim przypadku. Większość dzieci przestaje płakać już po kilku minutach od rozpoczęcia zajęć. Zaczynają poznawać rówieśników, bawią się i bywają wyjątki, ale generalnie proces adaptacyjny nie stanowi dla większości dzieci problemu nie do przezwyciężenia. W niektórych przypadkach, kiedy nie udaje się uspokoić malucha, wzywa się rodziców i wspólnie z nimi ustala “strategię adaptacyjną”.4. Spacerujesz po przedszkolu czy szkoleKiedy odprowadzisz dziecko do przedszkola, jak najszybciej stamtąd wyjdź! Unikaj przechadzania się po salach i korytarzach pod pretekstem zobaczenia, jak radzą sobie inne dzieci oraz jak wygląda nauka w tej z rodziców starają się podejrzeć, jak zachowuje się ich pociecha, kiedy nie ma ich w pobliżu. Takie zachowanie, bez wątpienia, nie jest dziecko ponownie Cię zobaczy, na pewno będzie chciało z Tobą wyjść. Uświadom sobie, jak działa umysł dziecka. Zostawiasz je, żegnacie się, maluszek akceptuje, że musi zostać w przedszkolu, a tu po chwili znów widzi Twoją twarz. Takie zachowanie tylko utrudnia proces Odchodzisz bez pożegnaniaBez wątpienia pożegnanie jest kluczowym punktem pierwszych dni Twojej pociechy w przedszkolu. Bądź przygotowany na to, że dziecko będzie robiło smutną minę, prosiło Cię, żebyś nie zostawiał go samego, a może nawet i wpadnie w histeryczny takich sytuacjach rodzice stosują rozmaite techniki. Wielu z nich postanawia odejść ukradkiem – tak, aby dziecko nie zauważyło, że wychodzą. Zdaniem specjalistów takie zachowanie nie jest jednak wskazane. Wręcz przeciwnie – może wywołać u dziecka poczucie bycia wyjściem jest pożegnać się z dzieckiem, dać mu buziaka, powiedzieć, że je kochasz i życzyć mu powodzenia. Zapewnij także, że po skończonych zajęciach przyjdziesz je odebrać. Krótko: przytulenie, buziak i “na razie”. Staraj się nie grać w uciekanie i potajemne Nadmiernie wydłużasz pożegnanie Ani wyjście ukradkiem, ani zbyt długie pożegnania nie wpływają dobrze na psychikę dziecka. Kolejny raz podkreślamy – pożegnanie powinno być krótkie!Jeśli zbyt długo będziesz się przytulać do maluszka, dasz mu nieświadomie do zrozumienia, że wcale nie chcesz się z nim rozstawać. Traumy emocjonalne z takich momentów mogą pozostać u dziecka na długie lata. Nie obiecuj też mu, że zostaniesz dłużej, bo to nieprawda. Ponadto swoją obecnością możesz negatywnie wpłynąć na dzieci, które już się uspokoiły po rozstaniu z rodzicami. Odchodząc szybko, pomożesz nie tylko dzieciakom, ale także ułatwisz pracę Karcisz dziecko za to, że płacze albo porównujesz je z rówieśnikamiTo naturalne, że kiedy dziecko idzie do przedszkola pierwszy raz, odczuwa niepokój. Pamiętaj, że sam fakt rozłąki z Tobą i konieczność zmierzenia się z zupełnie nową sytuacją społeczną jest dla niego wielkim źródłem że w takiej sytuacji karcenie i porównywanie go do innych dzieci coś pomoże? Absolutnie! A nawet bardzo zaszkodzi. Zamiast upominać malucha, że się marze i wytykać mu, że inne dzieci zachowują się normalnie, wesprzyj go i zmotywuj do stawienia czoła tej nowej każde dziecko jest inne i inaczej reaguje na zmiany. Proces adaptacyjny u każdego malucha przebiega osobliwie. Bądź cierpliwy i wspieraj pociechę tak długo, jak okaże się to konieczne. Kiedy widzisz, że ma łzy w oczach, znajdź sposób na polepszenie mu humoru!Pamiętaj: przytul, daj buziaka, pożegnaj się i wyjdź. A jeśli dziecko płacze, nie odwracaj się!To może Cię zainteresować ... Od przedszkolaka do pierwszaka: jak ułatwić dziecku rozpoczęcie nauki w szkole? Kiedy twoje dziecko po raz pierwszy przekracza szkolne progi, rozpoczyna w swoim życiu zupełnie nowy rozdział – pełen ekscytujących doświadczeń, zmian i wyzwań. Wspomnienia z podstawówki będą towarzyszyć mu przez całe życie, a niektóre z zawartych tam przyjaźni przetrwają długie lata. Przemiana z zerówkowicza w pierwszoklasistę nie zachodzi jednak z dnia na dzień. Tak jak gąsienica przepoczwarzająca się w motyla, twoja pociecha będzie potrzebowała fazy bezpiecznego kokonu, w której krok po kroku, we własnym tempie przyzwyczai się do nowej rzeczywistości. Na szczęście jako rodzic możesz zrobić całkiem sporo, by ułatwić latorośli pierwsze dni i tygodnie w szkolnej ławie. W naszym artykule zebraliśmy kilka sprawdzonych wskazówek i strategii, dzięki którym przygotowania do roku szkolnego, zamiast spędzać ci sen z powiek, staną się waszą wspólna przygodą. W tekście Jak przygotować dziecko do pójścia do szkoły? Przygotowanie na poziomie emocji Wzmacnianie kompetencji społecznych Rozwijanie umiejętności kognitywnych i motorycznych Samodzielny pierwszoklasista: jak ćwiczyć zaradność i autonomię? Pierwszy raz w szkole: po czym poznać, że dziecko dobrze sobie radzi Przygotowanie pierwszaka do roku szkolnego: porady i wskazówki dla rodziców Pierwszy dzwonek zbliża się wielkimi krokami, a ty masz wrażenie, że lista rzeczy do zrobienia nie ma końca? Odetchnij głęboko i dostrzeż, jak wielu wyzwaniom już podołaliście. Twoja pociecha ma już za sobą roczne przygotowanie przedszkolne, czyli tzw. zerówkę, w której powoli przyzwyczajała się do nowych zadań i sytuacji. Również w domu rozmawialiście o nadchodzących zmianach i ćwiczyliście przydatne umiejętności. Jeśli chcesz zaproponować dziecku dodatkowe wsparcie w okresie przejściowym między przedszkolem a podstawówką, zajrzyj do zebranych przez nas sprawdzonych wskazówek i strategii. Wielu rodziców zadaje sobie pytanie, co musi umieć dziecko, które idzie do pierwszej klasy. Zbyt często martwimy się, czy nasza pociecha potrafi już pisać i liczyć. Prawda jest taka, że te umiejętności wcale nie są wymagane i zupełnie w porządku będzie, gdy maluch opanuje je dopiero w szkole. Uzbrój się więc w cierpliwość, dostosuj swoje wymagania do tempa rozwojowego pociechy i przede wszystkim: nie porównuj jej do innych dzieci. Wielu rodziców zadaje sobie pytanie, co musi umieć dziecko, które idzie do pierwszej klasy. Zbyt często martwimy się, czy nasza pociecha potrafi już pisać i liczyć. Prawda jest taka, że te umiejętności wcale nie są wymagane i zupełnie w porządku będzie, gdy maluch opanuje je dopiero w szkole. Uzbrój się więc w cierpliwość, dostosuj swoje wymagania do tempa rozwojowego pociechy i przede wszystkim: nie porównuj jej do innych dzieci. Skup się na pozytywach i oswajaj lęki: ABC emocjonalnego przygotowania pierwszoklasisty Im więcej dziecko wie o kolejnym etapie edukacji, tym łatwiej będzie mu się zaaklimatyzować. Dlatego już na kilka miesięcy przed 1 września zacznij oswajać je z tematem. Od czasu do czasu w codziennej rozmowie wspomnij o szkole i wybadaj, czy pociecha ma jakieś pytania i wątpliwości. Staraj się nie wywierać nacisku, tylko w naturalny sposób i z wyczuciem wplatać poniższe ćwiczenia i strategie w waszą codzienność: Wyjaśnij maluchowi, jak wygląda nauka w szkole i czego może się tam spodziewać. Możesz przykładowo opowiedzieć o tym, czym są lekcje i przerwy, a także wspólnie wyobrazić sobie, co będzie się działo w ich trakcie. Jeśli dziecko ma starsze rodzeństwo lub koleżanki i kolegów, spróbujzainicjować podobną rozmowę w ich towarzystwie. Regularnie rozmawiaj z dzieckiem o uczuciach i przeżyciach. To świetne ćwiczenie przyjdzie wam później z pomocą, gdy zechcesz ocenić, jak pociecha radzi sobie z nową rzeczywistością. Zadawaj konkretne pytania, np. „Co podobało ci się dzisiaj najbardziej?“ albo „Co cię dzisiaj ucieszyło?“. Wykazuj autentyczne zainteresowanie odpowiedziami malucha. Omawiajcie wspólnie ewentualne obawy i wątpliwości. To naturalne, że wraz z rozpoczęciem nowego etapu w życiu mogą pojawić się lęki. Nie warto zamiatać ich pod dywan. Zamiast tego pozwól maluchowi opowiedzieć, czym się martwi i wyrazić swoje emocje. Już samo ich dostrzeżenie i nazwanie pozwoli oswoić większość obaw. Zarażaj pociechę pozytywnym nastawieniem. Pójście do szkoły to nie tylko wyzwanie, ale też powód do dumy i radości! Jeśli ty aktywujesz w sobie pokłady entuzjazmu, twoje dziecko na pewno w mig poczuje to samo. Opowiedz mu kilka zabawnych anegdotek z własnej podstawówki, a następnie zachęć do aktywnego udziału w przygotowaniach. Przykładowo, możecie wybrać się na spacer i wypróbować drogę do szkoły. Świetnym pomysłem będą też wspólne zakupy tornistra i innych przyborów szkolnych. Pierwszy dzień w szkole to niezwykłe przeżycie. Dlatego tak ważne jest, aby uczestniczyć w nim razem z dzieckiem, odprowadzić je na miejsce oraz odebrać po skończonych zajęciach. W ten sposób zapewnisz mu niezbędną dawkę wsparcia i bezpieczeństwa. Pierwszy dzień w szkole to niezwykłe przeżycie. Dlatego tak ważne jest, aby uczestniczyć w nim razem z dzieckiem, odprowadzić je na miejsce oraz odebrać po skończonych zajęciach. W ten sposób zapewnisz mu niezbędną dawkę wsparcia i bezpieczeństwa. Przygotowanie pierwszoklasisty: rozwijaj kompetencje społeczne swojego dziecka Z dużym prawdopodobieństwem twoje dziecko nie jest nowicjuszem w świecie relacji międzyludzkich. Już bawiąc się z innymi na placu zabaw mimochodem uczy sięwielu ważnych umiejętności społecznych: przestrzegania reguł gry, rozwiązywania drobnych konfliktów i odnajdywania swojego miejsca w grupie. Warto, by kilkulatek miał sporo okazji do kontaktu z rówieśnikami, chodził do przedszkola i/lub często uczestniczył w zabawach na podwórku. Obserwując rozwój dziecka na tym polu, możesz wspierać je w następujący sposób: Zachęcaj pociechę do interakcji z innymi. Ośmielaj malucha, by zagadywał rówieśników na placu zabaw, w parku lub podczas wyjść na miasto. Małe dzieci zaskakująco szybko odnajdują wspólny język i pomysły na zabawę. Im więcej takich spontanicznych doświadczeń zbierze twój kilkulatek, tym łatwiej przyjdzie mu nawiązanie pierwszych przyjaźni na szkolnym holu. Wyjaśnij dziecku, że może zadawać pytania i prosić o pomoc. Zaszczep maluchowi przekonanie, że każdy – nawet dorosły – ma prawo czegoś nie wiedzieć lub nie rozumieć. Dlatego zadawanie pytań lub proszenie o pomoc to najnaturalniejsza rzecz pod słońcem. Dodatkowo, wytłumacz pociesze, że wychowawcy w przedszkolu i nauczyciele w szkole chętnie rozwieją wszystkie jej wątpliwości i że może na nich polegać. Ucz latorośl radzić sobie z porażkami. W szkole, tak jak w życiu, nie wszystko zawsze idzie jak z płatka. Stąd tak ważne jest, by ćwiczyć z maluchem wytrwałość i stawianie czoła przeciwnościom. Jak to robić? Przykładowo: nie dawaj maluchowi zawsze wygrywać w grach i od czasu do czasu powiedz „nie“, gdy czegoś sobie zażyczy. Ćwiczcie wspólnie głośne i wyraźne mówienie. Przydatne okażą się tu rymowanki, wyliczanki, łamańce językowe, piosenki i zabawa w odgrywanie ról (np. za pomocą maskotek). Utrwalając prawidłową wymowę, zwróć uwagę nie tylko na to jak wysławia się dziecko w towarzystwie najbliższych, ale także czy potrafi wyrazić się w grupie (np. rówieśników lub na spotkaniu rodzinnym) oraz rozmawiając z nieznajomymi (np. kupując bułkę w piekarni). Jak przygotować dziecko do szkoły: zdolności kognitywne i motoryczne Do uroków bycia pierwszakiem należy zetknięcie się z nowymi sytuacjami edukacyjnymi, które z początku mogą stanowić dla niego wyzwanie. W żłobku czy zerówce twój maluch miał sporo swobody i często sam decydował, w co i jak długo chce się bawić. Z kolei szkolne zajęcia rządzą się innymi prawami: od ściśle wyznaczonego rytmu lekcji i przerw po zadanie przyswajania konkretnej wiedzy w określonym czasie. Dobrze jest więc przygotować malucha na tę zmianę, rozwijając jego umiejętności kognitywne i motoryczne: Proponuj dziecku zabawy ćwiczące pamięć i koncentrację. Gry takie jak „pakowanie walizki“, memory czy szukanie różnic między obrazkami, to świetny trening przetwarzania i zapamiętywania informacji. Od czasu do czas poproś pociechę o pomoc przy kilku obowiązkach domowych i samodzielne zaplanowanie kolejności ich wykonania. W ten sposób brzdąc poćwiczy radzenie sobie ze złożonymi zadaniami, które będą przydatne w szkolnej codzienności. Zachęcaj pociechę do opowiadania historii. Formułowanie dłuższych wypowiedzi to niezwykle cenna umiejętność. Dzięki niej twoje dziecko będzie potrafiło dłużej skupiać się na słowach nauczycieli, a także precyzyjniej wyrażać swoje zdanie. Włącz wymyślanie śmiesznych historyjek do stałego repertuaru waszych zabaw. Możesz też od czasu do czasu prosić malucha, by opisał ci konkretny przedmiot osobę lub wydarzenie z codziennego życia. Wspieraj dziecko w nauce cierpliwości. W szkolnych murach twoja pociecha będzie musiała wytrzymać kilka kwadransów spokojnie siedząc w ławce. Od ruchliwych z natury kilkulatków wymaga to sporej dozy cierpliwości. Na szczęście jest kilka sztuczek, które pomogą wam przećwiczyć ten scenariusz w domu. Możesz przykładowo zaproponować maluchowi wspólne prace plastyczne przy jego własnym biurku lub czytanie ulubionej książki na kanapie. Zwróć uwagę na to, by doprowadzać rozpoczęte projekty do końca i motywować dziecko, gdy jego początkowy zapał nieco ostygnie. Ćwicz z maluchem równowagę i zwinność podczas spacerów na świeżym powietrzu. Chodzenie po przewróconym pniu drzewa, skoki przez kałuże, stanie na jednej nodze, czy nawet rodzinne przejażdżki rowerowe – to doskonałe sposoby na polepszenie koordynacji ruchowej, a przy okazji na wspólną zabawę. Zadbaj o rozwój motoryki małej. Tu możliwości jest bez liku! Od różnego rodzaju projektów plastycznych, przez malowanie farbami, zabawę kolorowymi kamykami, guzikami, plasteliną, po wiązanie kokardek i łapanie przedmiotów pęsetą. Wszystkie te czynności pomagają doskonalić koordynację ręka-oko oraz precyzję, które tworzą solidny fundament pod późniejszą naukę pisania. Samodzielny pierwszoklasista, czyli jak ćwiczyć zaradność i autonomię Pójście do szkoły oznacza, że dziecko musi zacząć samo radzić sobie z niektórymi czynnościami, przy których wcześniej otrzymywało pomoc. Warto już na kilka miesięcy przed pierwszym dzwonkiem wpierać malucha w rozwoju autonomii i stopniowo powierzać mu coraz więcej drobnych obowiązków. Możesz przy tym skorzystać z następujących wskazówek: Stopniowo przekazuj dziecku część odpowiedzialności. Kilkulatek może np. angażować się przy niektórych obowiązkach domowych, własnoręcznie przygotować sobie przekąskę, spakować plecak do przedszkola czy też wybrać ubrania na następny dzień. To wzmacnia jego pewność siebie oraz poczucie sprawczości, które z kolei pomogą mu lepiej opanować szkolne obowiązki. Pozwól maluchowi ćwiczyć orientację w terenie. Podczas załatwiania codziennych sprawunków od czasu do czasu poproś dziecko, by to ono wskazało drogę do domu, sklepu lub przedszkola. Poproś je, by opisało z pamięci dobrze znaną wam trasę, np. do parku. Gdy jesteście razem w restauracji, pozwól, by dziecko samodzielnie poszukało toalety. Takie ćwiczenia pomogą mu poczuć się pewniej, a jednocześnie poćwiczyć rozróżnianie między lewą a prawą stroną. Ćwicz z pociechą samodzielne zdejmowanie i zakładanie ubrań: podczas przerw między lekcjami, uczniowie muszą założyć kurtkę, a czasami także zmienić buty. Stąd dobrze, by twoja latorośl miała w jednym palcu takie umiejętności jak: wiązanie sznurówek, zapinanie guzików i zatrzasków oraz obsługę zamka błyskawicznego. Uczul też malucha na to, by w razie potrzeby potrafił rozpoznać swoje rzeczy. Pojęcie „wiek szkolny“ nawiązuje do nieco przestarzałej koncepcji, zgodnie z którą dzieci były zapisywane do placówek wyłącznie na podstawie roku urodzenia. Dziś wiemy, że każde dziecko jest inne i ma własne tempo nauki. Stąd coraz częściej używa się sformułowań typu „dojrzałość do podjęcia nauki w szkole“, które kładą nacisk na różnorodne kompetencje i umiejętności, po opanowaniu których przedszkolak jest emocjonalnie gotowy, by stać się pierwszoklasistą. Pojęcie „wiek szkolny“ nawiązuje do nieco przestarzałej koncepcji, zgodnie z którą dzieci były zapisywane do placówek wyłącznie na podstawie roku urodzenia. Dziś wiemy, że każde dziecko jest inne i ma własne tempo nauki. Stąd coraz częściej używa się sformułowań typu „dojrzałość do podjęcia nauki w szkole“, które kładą nacisk na różnorodne kompetencje i umiejętności, po opanowaniu których przedszkolak jest emocjonalnie gotowy, by stać się pierwszoklasistą. Pierwszy raz w szkole: po czym poznać, że dziecko dobrze sobie radzi Pierwsze tygodnie roku szkolnego to czas stopniowej adaptacji dziecka do nieznanej rzeczywistości. Maluchy mają za zadanie poznać swoje koleżanki i kolegów oraz zbudować podwaliny relacji z nauczycielami. Zanim nauka rozpocznie się na dobre, dzieci będą grać w różne gry zapoznawcze, współtworzyć regulamin klasy oraz dekorować sale lekcyjne. W tej fazie powoli wprowadzane będą nowe metody edukacyjne, a czas skupionej samodzielnej pracy będzie się stopniowo wydłużał. Wszystko to, by pierwszaki miały możliwość oswojenia z nową sytuacją. Po czym poznać, że przemiana z przedszkolaka w pierwszoklasistę przebiega gładko? Jeśli poniższe stwierdzenia są prawdziwe, twoja pociecha najprawdopodobniej czuje się w szkole jak ryba w wodzie: Dziecko wie, gdzie znajduje się szkoła i dobrze zna drogę do niej. Maluch bez problemu odnajduje sale lekcyjne i ma dobrą orientację w gmachu szkoły. Dziecko zna nauczycieli oraz kolegów i koleżanki z klasy. Twoja pociecha dobrze odnajduje się w szkolnej rutynie i chętnie opowiada ci o tym, co przeżyła w ciągu dnia. Dziecko lubi szkołę i rano chętnie idzie na pierwszą lekcję. Każdy maluch nieco inaczej przeżywa fazę przejściową między przedszkolem a podstawówką. Niektóre dzieci odnajdą się w szkole niemal natychmiastowo, inne będą potrzebować dodatkowego wsparcia. Jeśli masz wrażenie, że twoja pociecha należy do tej drugiej grupy, zawsze możesz poprosić wychowawcę o informację zwrotną i kilka praktycznych porad. Czasami pozornie niewielka pomoc może znacznie ułatwić adaptację. Podsumowanie: jak przygotować dziecko do pójścia do szkoły Jako rodzic pierwszoklasisty masz realny wpływ na to, jak twoje dziecko poradzi sobie z pierwszymi tygodniami w szkolnej ławie. Oprócz wszystkich wspomnianych metod, nie zapomnij też o najważniejszej: pozytywnym nastawieniu! Wytłumacz dziecku, że rozpoczęcie edukacji to ważny kamień milowy, a nauka może być świetną zabawą. Tak zachęcony maluch dużo pewniej poczuje się w roli ucznia i będzie z niecierpliwością czekać na rozpoczęcie nowego rozdziału w swoim życiu. Źródła: Źródła zdjęć: Stankovic

dziecko idzie do pierwszej klasy